365 HAYAL KIRIKLIĞI

•Üçüncü Bölüm

  Bölüm Müziği:  Mabel Matiz-Gel

Bölüm Sözü: 💫Yaşıyorsak umut hala var demektir.💫

Araf'ın dinlediği müzik medyadaki müziktir.
İyi Okumalar💕

   Günlüğümü kaldırıp saate baktım.
13.48
     Daha saat erkendi.Üzerime ince bir hırka alıp otobüs durağına ilerledim.Durağa geldim ve beş dakika sonra gelen otobüse bindim.İneceğim durağa gelmesini  müziğimle
bekledim.

   Tehlike'ye gidiyordum.Ufacık,minicik bir umutla.Çünkü umut hep vardır.Belki bir iz ya da başka birşey bulurum diye.

     On beş dakika sonra ineceğim durağa geldiğimde beklemeden indim.Caddeden geçip o sokağa girdim.Sokakta ilerleyip Tehlike 'ye girdim.

    Kendimi gizleme gereği duymadım. Çünki buradaki herkes beni tanıyordu. Asal'dan dolayı,o gittikten sonra buraya hiç gelmemiştim. Belki de gitmesine göz yummuşumdur.

   İçeri girdiğimde yine bir dövüş olduğunu anladım ve kalabalığın arasından ilerleyip uzun koridora ulaştım.Uzun koridorun sonuna kadar yürüyüp sağdaki sonuncu odaya girdim ve kapıyı kapattım.

    Burnuma Asal'ın yoğun çikolata kokusu doldu.Nasıl da özlemiştim bu kokuyu.Odada ki şöminenin alevleri sönmeye başlamıştı.Yani burada birileri vardı ben gelmeden önce.

      İhtimalleri düşündüm tek tek.
Birinci ihtimal geldi aklıma. Eğer bu odaya başka biri girseydi onun kokusuda karışırdı değil mi?
      İkinci ihtimalse odaya giren kişi de çikolata kokusu kullanıyordu.Ya da mantığının onay vermediği ihtimal gerçekleşmişti.Asal buraya gelmişti.
    Olabilirdi.O Asal'dı her şey beklenirdi ondan.Dengesizdi.Bir anı bir anına uymazdı.

    Kendi işime odaklandım. Yatağın üstünde bir şal buldum.Şalı aldım. Bu şalı çok yakından tanıyordum. Gitmeden 2 hafta önce bunu ben almıştım ona.Gözlerim dolmuşken sıkıca kapattım gözlerimi ve akmaya hazır olan yaşlarımı geri içeri ittim.

   Şalı boynuma sardım.Odada dolanmaya devam ettim.Bir şey bulamayınca çıkmaya karar verdim.

      Odadan çıkıp uzun koridoru yürüdüm ve yine o kalabalığın arasına girdim.

    Pistteki kişilere girerken dikkat etmemiştim.Pistte dövüşenlere baktığımda tanımadığım iki kişiydi.

   Umursamadan kalabalığin arasında göz gezdirdim.Bakışlarım çok hızlıydı.Ta ki alıştığım kahveleri bulana kadar..

B ö l ü m S o n u