Een aantal mensen keken raar naar Sanne toen ze uit de trein stapten en een meisje bij Hagrid zagen staan. ‘Eerste jaars hierheen!’ Riep Hagrid, en met zijn lengte en zware stem kwam hij letterlijk en figuurlijk boven iedereen uit. De eerste jaars bleven staan bij Hagrid. ‘Ga er bij staan,’ fluisterde Hagrid tegen Sanne en hij duwde haar zachtjes naar voren. Sanne liep langzaam naar het plekje wat het dichtst bij Hagrid was; een plekje waar een meisje stond met bordeauxrood haar. ‘Hi,’ glimlachte het meisje. ‘Ik ben Quinty,’ Sanne glimlachte. ‘Ik ben Sanne,’ tevreden keek Sanne naar Hagrid, die wat dingen aan het uitleggen was, het begon al goed. Lisanne vond Draco vooraan, naast een meisje met zwart haar. Ze wurmde zich tussen Draco en het meisje. ‘Waar was je?’ siste Lisanne. Draco haalde zijn schouders op. ‘In een coupé,’ Lisanne grijnsde even sarcastisch. ‘Oh echt joh, wat deed je daar? Nog meer mensen uitschelden en je naam zeggen omdat je dan denkt dat je cool bent omdat iedereen bang is voor je pa terwijl je zelf een enorm mietje bent?’ Lisanne sloeg boos haar armen over elkaar. Het meisje met het zwarte haar keek arrogant naar Lisanne. ‘Waar heb jij last van?’ Lisanne keek haar fel aan. ‘Bek dicht, Parkinson, ga lopen,’ Lisanne knikte naar Hagrid, die was gaan lopen richting het kasteel. Pansy Parkinson rolde met haar ogen en liep iets langzamer, zodat ze bij haar vrienden Crabbe en Goyle kon lopen, een lange en een dikke jongen die zo’n beetje vanaf de trein Draco’s hielen likten, alleen om zijn achternaam. Allebei hun ouders zijn Death Eaters, maar bij hun maakt niemand er een probleem van. Draco wierp een woeste blik op Lisanne, waarna hij bij Crabbe, Goyle en Pansy ging lopen. Nouka en Mari liepen naast elkaar, druk pratend over hun levens en achtergrond. Mari stootte Nouka aan. ‘Kijk daar dan, hij is knap man!’ wees ze naar een jongen met kort bruin haar die iets voor hen liep. Nouka grijnsde. ‘Daar zou ik wel eens een beschuitje mee willen eten!’ grinnikte ze. Mari werd ineens serieus, ‘waar denk jij dat je inkomt? In welke house?’ Nouka haalde haar schouders op, ‘het maakt me ook niet zoveel uit eigenlijk, als het maar niet in Slytherin is, en jij?’ Mari schrok even op. ‘Eh,’ ze voelde nu al zoveel vertrouwen bij dit persoon dat ze het wel moest vertellen.’ ‘Kan ik je een geheimpje vertellen? Weet je wat mijn achternaam is?’ Nouka schudde wild haar hoofd. ‘Gryffindor, dus ik denk.. dat ik in Gryffindor kom,’ er kwam een brede grijns op Nouka’s gezicht. ‘Dat is vet man! Ik hoop dat ik dan ook in Gryffindor kom!’ lachte ze.
Opeens stopte Hagrid, en Sanne keek hem verbaasd aan. Ze stonden stil voor een heel groot meer met kleine bootjes aan de kant waar zij stonden en aan de overkant was Hogwarts te zien. ‘Jongens, dit is traditie, jullie motte met deze bootjes naar de overkant. Ze zijn magisch, dus roeie hoeve jullie nie,’ zei hij met een luide stem. ‘Hij praat echt als een mongool,’ fluisterde Draco in Pansy’s oor en ze giechelde overdreven, Lisanne rolde met haar ogen en ging iets verder weg van hem staan. ‘Kies allemaal een bootje, dan kenne we gaan,’ zei Hagrid en Lisanne stapte in het eerste en beste bootje. Sanne en Quinty waren druk in gesprek en voordat ze het wisten waren de meeste bootjes helemaal vol. Quinty keek in het bootje waar Lisanne en nog een meisje, met blond, bijna wit haar dromerig voor zich uit zat te kijken. ‘We moeten hierbij,’ fluisterde Quinty en ze stapte in het bootje. ‘Hoezo is dat zo erg dan?’ fluisterde Sanne terug, maar Quinty gaf geen antwoord meer. Lisanne keek naar Quinty en de andere twee meisjes in het bootje en zuchtte. Hagrid wachtte tot iedereen een bootje had gevonden en kwam toen bij Sanne in het bootje zitten. Lisanne legde haar hoofd in haar handen, serieus? Kwam die halfreus er ook nog eens bij? ‘Heb je geen eigen bootje nodig, want misschien zinken we zo,’ zei ze tegen Hagrid, er van overtuigd dat het bootje zou zinken met hem erin. Hagrid keek haar aan. ‘Deze bootjes zijn magisch, zoals ‘k al eerder heb gezegd, dus ze kenne nie zinken.’ Sanne grijnsde en leunde tegen Hagrid aan. Quinty keek vreemd op. ‘Kennen jullie elkaar al?’ ‘Lang verhaal,’ antwoordde Sanne en Hagrid lachte. ‘Oké, we kenne!’ Riep hij en de bootjes begonnen uit het niets te bewegen.
