‘Sanne, serieus, waarom moesten we het bos in?’ hijgde George toen Sanne was gestopt met rennen. ‘Ja, ben je gestoord?’ vroeg Draco en Sanne keek grijnzend om. ‘Ik wil jullie wat laten zien,’ de bomen begonnen minder dik op elkaar te staan en opeens werd een groot meer zichtbaar. ‘Wow,’ piepte Quinty, die alles behalve een goede conditie had. Ze plofte neer op het zand aan de rand van het meer en ging op haar rug liggen. ‘Even, slapen,’ zuchtte ze en ze sloot haar ogen. Lisanne ging in kleermakerszit naast Draco zitten en ze veegde met haar vingers over het zand en maakte daarbij rare figuurtjes. Sanne zat tussen Fred en George in en voor hen lag Quinty. Het water klotste zachtjes op het zand en het rustige geluid maakte dat het zestal een aantal minuten lang stil was. Quinty opende uiteindelijk haar ogen, ‘nou, nu we hier toch nog wel even zitten, mag Sanne wel eens vertellen waarom ze zoveel weet van het bos en waarom ze Hagrid kent,’ Lisanne keek even naar Draco en toen naar Sanne, ‘eigenlijk zou ik dat ook wel eens willen weten ja, leef jij in dit bos ofzo?’ Sanne legde haar haar over één schouder en begon te vertellen; ‘Toen ik nog heel klein was hebben mijn ouders, neem ik aan, me gedropt in dit bos, waarbij ze aannamen dat ik het toch niet zou overleven. Firenze, een centaur, vond me en was te goedhartig om me daar achter te laten. Hij nam me mee naar zijn kudde, waar Ban de leider van is, zelfs hij kon het niet over zijn hart krijgen om niet voor me te zorgen, en ze namen me als 2 jarige op in hun kudde. Al snel stelden ze me voor aan Hagrid, omdat hij toch wel meer mens was dan hen, en Hagrid beter zou weten wat hij moest doen. Hij besloot een huis te bouwen, zo’n 20 kilometer hier vandaan, ook in het Forbidden Forest, de centaurs voedden me verder op en hebben me leren boogschieten. Hagrid heeft me veel geleerd over Fabeldieren en hij heeft me meerdere keren het kasteel laten zien, natuurlijk wist Dumbledore van dit alles en hij heeft het goedgekeurd. Ik ben vaak mee geweest met Hagrid naar stadjes en dergelijke om zo niet afgezonderd van de mensen te leven. Ik vind mijn leven hier geweldig, het enige nadeel is dat ik nooit in de Hogwarts Express zal zitten,’ eindigde Sanne grijnzend haar verhaal. Het was even stil. ‘Dus,’ zei Lisanne na een tijdje, ‘je weet niet wie je ouders zijn, of familie. Weet je wel wat je echte achternaam is of heb je Chiron zelf bedacht?’ Sanne haalde haar schouders op, ‘ik weet alleen dat ik er ben, en Chiron betekend boogschutter in een een of andere mythologische taal, dat heb ik zelf verzonnen.’ ‘Vet man,’ zei George en Fred knikte. ‘Oké, volgende vraag!’ riep Quinty. ‘Wat voor werk doen jullie ouders?’ Lisanne’s adem stokte en ze keek Quinty woedend aan, die zag het niet en keek naar Fred en George, ‘vertel, jullie eerst,’ George keek Fred aan en er kwam een klein glimlachje om zijn mond, ‘Onze moeder werkt niet, die zorgt voor ons en ons zusje, Ginny, broertje Ron en broer Percy, we hebben nog twee broers, Bill en Charlie, maar die zijn het huis al uit. Bill werkt in Gringotts en Charlie werkt met draken in Roemenië,’ ‘onze vader werkt op het Ministery of Magic, en is gek van alles wat met Muggles te maken heeft,’ Draco begon te lachen en stootte Lisanne aan, ‘nog erger dan ik dacht, jullie zijn zo verschrikkelijk dat het gewoon grappig is,’ ‘Draco!’ Lisanne gaf Draco boos een duw waardoor hij op de grond kwam te liggen, hij krabbelde snel overeind en keek Lisanne woedend aan. Ondertussen was Quinty rechtop gaan zitten. ‘Wat? Kan je er niet tegen dat ik je vriendjes uitscheld? Ik dacht dat je net zo’n hekel had aan alles wat niet pureblood is als ik?’ fluisterde hij dreigend, ‘het zijn niet-‘ begon Lisanne, maar ze stopte en negeerde hem. Fred keek ondertussen met een haatblik in zijn ogen naar Draco, ‘zeg, als het je niet bevalt hier, ga dan klagen bij je vader en laat ons met rust,’ snauwde hij, en Draco trok met zijn mond maar zei verder niks meer. Sanne en Quinty keken elkaar aan en trokken hun wenkbrauwen tegelijk op, Sanne lachte en Quinty sloeg met haar handen op haar knieën. ‘Zo, zal ik nu vertellen over mijn ouders? Die van Draco hoeven we toch niet te horen,’ Fred en George begonnen te lachen en Draco maakte een raar grommetje en wendde zijn hoofd af van Quinty. Toch ging hij niet weg, ergens voelde hij dat hij deze mensen te vriend moest houden. ‘Oké, dus, mijn vader is Lupin, docent Defence against the dark arts hier op school. Mijn moeder is een auror, ze vecht dus tegen mensen zoals Draco’s ouders en pakt ze meestal ook op,’ zei Quinty. ‘Ja, of ze worden erdoor vermoord,’ zei Draco sarcastisch en Quinty grinnikte. ‘Ja, of niet,’ ‘of wel,’ knipoogde Draco, en Quinty besloot het daarmee te laten. Sanne wreef in haar ogen en gaapte een keer, ‘Oké, waar woont iedereen?’ ‘Devon,’ begon George, ‘Wiltshire,’ zei Draco, ‘en Lisanne ook.’ ‘Norwich,’ zei Quinty. ‘Het Forbidden Forest!’ Riep Sanne vrolijk als laatste en iedereen lachte, ook Draco.
