The Blind Assassin {De eerste profetie}

{6}

Drake ligt pijnlijk stil op de grond. Heb ik nou iemand vermoord!? Als dat zo is dan kunnen we de profetie niet vervullen. Sam Mitchell en Rayel rennen naar Drake toe. Ik krijg tranen in mijn ogen, uit reflex deed ik dit. Terwijl ik niks zag. Catharine komt naast me staan en vraagt. "Hoe deed je dit! Je bent blind!" "Het was reflex." Zei ik
"We moeten samenwerken! Niet elkaar pijn doen!" Zegt Daniël. Ik loop naar Drake toe. "Drake word wakker! Drake!" Dan hoor ik ineenkeer water klotsen, Catharine komt blijkbaar aanlopen met een emmer water. Waar heeft ze die vandaan! "Aan de kant!" Dan gooit ze alle inhoud van de emmer over Drake's hoofd heen. Met een schrik komt hij overeind. "Aarde aan Drake." Zegt Mitchell. Drake staat meteen op. Dan valt hij weer als een hoopje op de grond. "Auuu!" Drake gilt het uit. "Drake wat is er?!" "Mijn enkel! Hij doet zo zeer!" Sam loopt naar een klein kamertje naast de trainingszaal en komt even later terug met een E.H.B.O. koffertje. Sam knielt bij Drake neer en haalt allemaal spulletjes uit het koffertje. Verband iets van jodium en nog veel meer. Drake lijkt spierwit, en met zijn blonde haren en blauwe ogen ziet hij er nog veel zieliger uit. "Het spijt me zo Drake!" Zeg ik. "Nee het spijt mij." Zegt hij. "Ik had dat mes niet moeten gooien, ik had het kunnen verwachten. Eigenlijk had ik DIT niet verwacht, maar oké." "Sorry was een reflex." Zeg ik. "Ik wist ook niet dat ik dit kon." Als Sam eenmaal het verband om Drake's voet heeft gedaan staat Drake meteen op. "Rustig aan Drake!" Zegt Mitchell. "Je hebt een gebroken en gekneusde enkel! Relax!" Ik pak een stoel voor Drake en zet hem neer. "Ga zitten Drake." Drake gaat zitten en zucht. "Doet echt zeer." Zegt hij. Ik vind het echt zielig voor hem en ik kijk schuldig naar de grond. Drake ziet dat ik me schuldig voel. "Nina maak je nou niet druk, het komt echt wel goed." Zegt hij. Het helpt niet echt, ik vind het nog steeds zielig. "Zullen we dan maar gaan trainen?" Zegt Daniél. De rest knikt en ook Drake staat op. "Ik doe ook mee." Zegt Drake. De rest kijkt hem raar aan. "Drake dat ga je niet doen! Je wil niet een blesure krijgen." Zegt Rayel. De rest knikt. Drake gaat teleurgesteld zitten. "Straks kan je weer gewoon weer mee trainen Drake, maar dan moet je wel nog even wachten." Ik voel me nog steeds schuldig. Maar ik kan er niks aan doen dat ik z'n snel reflex heb.

Voor de rest loopt de trainig soepeltjes, ook al kan ik er niks aan doen dat ik die zielige blik van Drake niet kan negeren. Ik heb echt te veel medelijden met hem.

Dan krijgen we ineenkeer een telefoontje van een aantal personen in de stad die melden dat er een aantal mannen met pistolen en al, de stad onder druk zetten.
Er zijn vijanden van ons bij. Dus we moeten weg, want die personen zijn niet bepaald aardig en rustig en ze bedrijgen de hele stad. Ze willen ons ook nog hebben; de Assassins. Mischien is dit opgezet spel, ik weet het niet.
Ook al heb ik maar1training gehad. Ik moet het doen.
Samen met de andere Assassins pakken we onze uitusring en wapens en vertrekken.

Ik hoop dat je dit deel leuk vond. Ik heb nog geen vaste tijden wanneer ik ze plaats maar ongeveer om de 2 dagen.

Ik heb trouwens het 1ste deel van mijn nieuwe boek uitgebragt: 13 Ouhrs. Ik hoop dat je die leuk gaat vinden

Gr. Elise