The Blind Assassin {De eerste profetie}

{14}

Ik kijk door de loods en dan valt mijn oog op het levenloze lijf van Drake. Ik ren naar hem toe en kniel bij hem neer. "Hij ademt niet meer!" Schreeuw ik naar Connor. Connor komt naar me toe rennen en knielt ook bij Drake neer. Connor begint meteen Drake te reanimeren. Ik weet niet hoe hij het doet maar hij kan het. Ik kijk gespannen toe. Drake begint nog steeds niet te ademen. "Het lukt al niet meer." Zegt Connor bedroefd. "Hij heeft te lang geen lucht gehad. "Ga door!" Zeg ik. Connor kijkt me even aan maar gaat dan door. Plots begint Drake naar lucht te happen. "Hij leeft nog." Zucht Connor opgelucht. Ik geef Drake een knuffel. "Ik maakte me zo druk!" Zeg ik tegen Drake. Zonder enige emotie te tonen loop ik samen met Connor en Drake het gebouw uit.

3 dagen later hebben we nog steeds niks van de andere assassins gehoord. "Hoe kan dat nou?!" Vraag ik aan Drake. "Waarom reageren ze niet? Het klopt gewoon niet!" Drake knikt. "Ik vind het ook maar raar."Er moet echt iets aan de hand zijn." Zegt hij. Ik zie Connor denken. "Wanner heb he bun voor het laatst gezien Grace?" Vraagt hij. Ik begin te denken. "5 dagen geleden sprong ik uit de camper en toen reden ze door. Maar waarheen, geen idee." Drake en Connor kijken me nadenkend aan. "We hebben een plan nodig!" Zeggen ze tegelijk en beginnen te lachen. Dan horen we ineenkeer geritsel uit de bosjes achter me. "Ssstt!" Zeg ik tegen de jongens. Ze zijn meteen stil. Ik kruip naar voren en ga naats de jongens zitten. Connor staat op en loopt zachtjes naar de bosjes. "Wat gaat hij doen?!" Fluistert Drake in mijn oor. "Geen idee." Antwoord ik zachtjes terug. Als Connor eenmaal bij de bosjes is stopt het geluid. Hij stapt door de bosjes heen en verdwijnt. "Waar is hij nou weer heen?!" Vraag ik wanhopig aan Drake. Zonder op antwoord te wachten loop ik op de bosjes af en ga er voor staan. Zonder na te denken voor vallen stap ik er ook gewoon doorheen. Aan de andere kant van de bosjes is een groot bos en daarachter een groot meer. "Waar ben ik?" Zeg ik tegen niemand in het bijzonder. Connor is ook nergens te zien!
Ik loop naar het meer en ga op een ongevallen boomstronk zitten. Zonder te beseffen dat ik Drake heb achtergelaten loop ik verder om het meer heen. Niet veel meter later hoor ik voetstappen achter me. Ik draai me om. "Jij denkt me zomaar achter te laten hè, Grace!" Grinnikt hij van oor tot oor. Zijn schattige lach is onvoorstelbaar. "Grace wakker worden!" Ik knipper met mijn ogen. "Eyyh aarde aan Grace. Je was helemaal in dromenland man!" Ik begin te grinniken. "Ik ben geen man." Zeg ik droog. Ook Drake begint te lachen. Plotseling hoor ik een roepende stem achter me. "Hey Drake, Grace! Kom eens hier!" Ik draai me om en zie in de verte Connor naar ons zwaaien. "Ohhh daar ben je Connor! We komen!" Roep ik naar hem en Drake en ik komen aanlopen. "Er ligt hier bloed!" Zegt hij tegen mij en begint zoekend rond te kijken. Zal dit van die persoon uit de bosjes van net zijn? "Van wie is dit?!" Zeg ik hardop. "Geen idee." Zegt Drake. "Maar die persoon is er duidleijk slecht aan toe. "Wegwezen!" Zegt Connor maar voor dat we ons kunnen bewegen komt er iemand uit de bosjes rennen. Geklemd sta ik aan de grond. Gaat hier nog meer bloed vloeien?!

Dat was dan alweer hoofdstukje 14!
Ik hoop dat je het leuk vind! Binnenkort komt er een vragenrondje aan de personages. Als je dat leuk vind zeg dat dan even in de reacties.
Don't forget to vote!
O ja, en als het lang duurt. Dat kan want ik heb nu pww.
Wens me suc6😰
Xxx Elise

Ps: als je je dan verveelt ga dan ff mn nieuwe boek lezen is echt geinig. Namelijk humor boek😂

Nu stop ik 😂😶