Emily

1.Bölüm

"Üşüyorum Ash. Burası çok soğuk."

"Dayan tatlım, az kaldı.."

Haklıydı burası gerçekten de bir çocuk için oldukça soğuktu.

Hava simsiyah olmuştu bile oysa yola çıktığımızda gayet aydınlık görünüyordu. Bizi aramaya başlamışlar mıdır diye düşündüm.

Ve doğru bir şey yapıyor muydum?.

Evet paraya ihtiyacım vardı ve Emily' nin bu güçlerini bilen tek kişi belkide bendim. Bana güvenip anlatmıştı küçük ufaklık. Onun güvenini sarsmayı hiç istemezdim elbette ama gerçekten bu paraya ihtiyacım vardı.

O benim öz kardeşim gibiydi. Ondan büyük olmama rağmen bazen o kadar olgun konuşurdu ki aklım şaşardı. Yaptığıma ilerde pişman olucam biliyorum. Zaten hangi insan kardeşini satardı ki..
Ben pişmanlığın daniskasıydım.

"Ash, nereye gittiğimizi hala söylemedin. Annemler çok merak etmiştir."

"Sen korkma fıstığım haberleri var."

Üstümdeki ceketi çıkarıp Emm' e verdim. Hava cidden soğumuştu.

"Abla gidelim."

"Neden bebeğim? Ne oldu?"

"Birileri var, bir araba görüyorum."

Derin bir nefes aldım ve onu avutarak yürümeye devam ettim.

Korumaları gördükten sonra Emm'in korkusu daha da artmıştı. Bunu yapmamalıydım, belki de hala vazgeçmek için zamanım vardı ama üzgünüm Emily.
İlerde karşılaşacağız belki ama üzgünüm..

Emily'nin ağzından*

"Çocuk lan bu?"

"Bunu söylemiştim zaten."

"Bize yapabildiklerini söyledin. Yaşını değil."

"Her neyse.."

Ne oluyor? Kimden bahsediyorlar.

"Abla gitmek istiyorum."

"Tatlım..."

"Abla. Gitmek istiyorum."

"Emily bak, üzgünüm tamam mı?"

"Abla. Götür beni, yalvarırım."

Sert bir öksürme sesi.

"Ufaklık, buraya gel bakalım."

Tanrım eğer varsan lütfen engel ol, yalvarırım engel ol.

"İlla zorla diyorsun, peki madem."

Şişman olan üzerime doğru geliyor. Ben karşı koymayı deneyemeden kendimi kucağında buluyorum.

"Bırak beni."

Susuyor.

"Ash. Ona bırakmasını söyle."

Sessizlik devam ediyor.

"Lütfen, lütfen bırakın bizi. Ablama zarar vermeyin, bırakın bizi!"

Bağırmaya başlıyorum, yürüyorlar.

"Abla!."

Arabanın kapısını açılıyor, biniyoruz ve kapanıyor.

"Ablam tek yapamaz. Ablam dışarıda."

Önde oturan genç adam gülüyor bu dediğime. "Hala ona abla diyorsun." diyor.
Korkuyorum, anlamıyorum.