Natuurkind

6. Wat te doen?

Pov Louise:

'PANG!' Ik kijk verschikt naar de gedaante, maar ik ik hoor verder alleen maar een geweerschot. Opeens hoor ik een kreun naast me. Shit, Raf is in zijn schouder geraakt door de kogel en het is geen kleine wond ook. Net boven zijn elleboog zit een groot gapend gat, waar alleen maar rood spul uit komt. Bloed.

Er schiet me van alles te binnen: gaat hij dood? Zal ik alleen verder moeten? Wie is de gedaante? Wat nou als ik ook word neergeschoten? Hoelang duurt het nog voordat ik uit deze situatie verlost ben? En de belangrijkste; WAT MOET IK DOEN!?

Ik probeer de vragen te negeren en rustig te blijven, maar het lukt niet echt als een kreunende jongen waar ik gevoelens voor heb naast me ligt dood te gaan. Wat zei ik nou tegen mezelf dat ik gevoelens voor hem heb? Nee Louise, focussen.

Ik doe mijn hemd onder mijn shirt uit en bindt het om zijn arm. Er komt al allemaal spuug uit zijn mond. Zijn ogen beginnen te rollen en gaan langzaam dicht. Ik heb dit al een keer in een film gezien en toen viel diegene alleen maar flauw. Wat normaal is, maar ik kan niet uit mijn gedachtes zetten dat hij dood gaat.

En het wordt nog erger, ik zie de gedaante uit de mist komen met zijn geweer. En geen kleintje, maar een echt jachtgeweer. Met zo eentje kan je makkelijk dood worden geschoten.

Ik kijk weer naar Raf, ik heb medelijden en moet bijna huilen. Maar ik houd mijn tranen in bedwang.

'Raf wordt wakker!' Seconden gaan voorbij, hier heb ik geen tijd voor. 'Alsjeblieft doe je ogen open.' Hij hoort het niet. Wat ik al dacht. 'Please help me.' Fluister ik en ik begin zachtjes te huilen. Nu moet ik iets doen, en ik weet niet wat.
Ik heb 2 keuzes; of ik ren weg en laat Raf alleen achter bij deze gestoorde gek, of ik blijf bij hem en improviseer maar wat.
Ik kies voor dat laatste, want ik laat hem niet zomaar in de steek. Liever samen sterven dan voor altijd schuldgevoelens hebben.

Als ik zie dat de gedaante uit de mist komt, blijf ik gewoon zitten. Ik probeer rustig te blijven, wat niet echt lukt.
Mijn ademhaling gaat al wat sneller, ik voel het. Maar als de gedaante uit de mist komt en zichtbaar wordt is alles voorbij, wordt het zwart voor mijn ogen.