Aniden gelen yazma isteği. Aniden tüm anılarım canlandı tekrar gözümde.
O ilk buluşmamızdaki ikimizin de utangaç hali. Benim stresliyken artan sakarlığım ve senin kahkahaların.
Sonra diğer buluşma geldi, deniz kenarında bir bankta saatlerce oturmamız. Hiç sıkılmadan, kıpırdamadan ilk kez o kadar uzun süre sabit durmuştum. Benim acıktım diye söylenmem. Ama yemek yemeğe gittiğimizde utandığımdan hiçbir şey yememeyip seni izlemem. Ve ne olduğunu sorduğunda 'midem bulanıyor' diye geçiştirmem. Sonra birbirini kovalayan rezil oluşlarım.
Garip. O ayrılık ayının otuzundan beri ilk kez düşünüyorum bunları bu kadar detaylı.
Sanırım sebebini biliyorum. Hani demişsin ya 'ben onu hiç sevmemiştim zaten' diye. O yüzden belki. Kendime kanıtlamaya çalışıyorum. Sevmiştin ,yalan söylüyorsun diye. Ama kanıtlamak biraz zor benim için.
O kız içinde üzüldüm bak şimdi. Ondan ayrılınca da 'sevmemiştim' diyeceksin değil mi?
O kızı da aynı banka götürecek misin?
O kızı da her saat başı merak edip arayacak mısın?
O kıza da bana ettiğin iltifatları mı edeceksin. Yoksa ayrıldıktan sonra yeni sevgi sözcükleri düşündün mü?
Bir de senin için üzülüyorum. İlk unutulmaz. Unutma konusunda, sana kolay gelsin.
-Nida Yıldırım 🦁
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Solmuş Papatyam
PoetrySevilmeden seven kızın gizli defteri bu kitap. Sevmeyen birini seven ve kavuşmayı bekleyen kızın defteri. Bu kitap derinden seven kızın defteri. Belki de mutlu olamayacak ama umutsuz olmayacak kızın defteri... 10.06.2016~
