Solmuş Papatyam

Bu ilk yıkışın değil.

Dediklerini duyduğundan beri zaman kavramını yitirdim. Ramazan ayında oruçlu birinin aksine ne iftar saati umrumda ne de ölüm saati.

Pek kendimde de değilim zaten. Yaşamıyorum da. Ölümle yaşam arasındaki o çizgide kamp kurdum.

Bir daha kimseye güvenemeyecek olmanın hüznü var üzerimde. Sana o kadar güvendim ki. Tüm güvenimi, hepsini sana harcadım.

Şimdi biri gelse 'seni seviyorum' dese. Kahkahalarla gülerim ona. O da 'sevmemiştim' diyecek çünkü.

Kalbimde random atılıyor. Şu ağlarken gülmesen bile karşıdakine attığın random ya da emoji gibi. İçimde yangın varken gülümsüyorum insanlara karşı.

Hani sana ilk yıkılışım diyip duruyorum ya. İlk yıkılışım beni yine yıktı. Kalkmama izin vermeyecek şekilde hemde.

Nida Yıldırım 🦁