Merry go round (One Direction) (Nederlands) ON HOLD

part 14

Heyguys,

Sorry voor mijn verschrikkelijke afwezigheid.. ik zag het even echt allemaal niet meer zitten.

Hierbij chapter 14. 

Please comment/vote/fan, des te  sneller komt er een nieuw (langer) hoofdstuk.

xoxo, Dimphy <3

_________________________________________________

De fans scandeerden hun naam terwijl ze uitgelaten het podium afrenden. De meiden hadden opnieuw een perfect optreden afgeleverd. Toch was Amy de enige die in die opgelaten party-stemming was, zo leek het.

De andere meiden hadden geen glimlach op hun gezicht, en stonden al weer om te kleden naar hun baggy-sweatpants en hoodies. Hun koffers stonden in een hoek van de kleedkamer. Caidence draaide zich om, kijkend naar Amy die snel haar andere jurk had aangetrokken, voor het liedje met de jongens.

‘Ik ben zo jaloers op je Amy.’ Zei ze, totaal serieus, terwijl haar vingers doorhaar lange donkere haar kamden. Amy keek vragend op, een wenkbrauw ongelovig geheven.

‘Ja dan moet je niet zo raar kijken hoor,’ beaamde Amber. ‘Dat je dit durft.. kunt..’ voegde Caidence weer toe. Amy haalde haar schouders op, terwijl ze de meiden aan bleef kijken. ‘Jullie hadden ook door kunnen gaan.’ Zei ze, terwijl ze haar hakken vastgespte rond haar enkels.

‘Ja. Maar jij trekt je niks aan van de haat, jij hoort alleen de goede dingen lijkt het wel.’ Mompelde Mary, die een snapback over haar korte, felrode haar schoof. Het kon natuurlijk niet minder waar zijn dan dat. Amy hoorde wel degelijk alle slechte dingen, alleen was ze het zo gewend dat het haar niet meer af te zien was dat ze er last van had. en alhoewel ze zichzelf voor bleef houden dat het haar niet deerde, diep van binnen stak het toch wel.

de deur ging open, en redde daarmee Amy van een onmogelijk antwoord. De jongens kwamen vrolijk binnengehuppeld. Niall kwam gelijk naast Amy staan en sloeg zijn arm rond haar schouders. Amy wilde eigenlijk gelijk wegkruipen, maar ze wilde hem ook niet alarmeren dus bleef ze, met opgetrokken schouders en gespannen spieren, staan onder zijn aanraking.

In de 2 maanden dat de singing sisters met One Direction hadden rongetourd, hadden ze uren aan uren in de bussen doorgebracht, met weinig te doen. in die tijd hadden de meiden het opzich genomen om de jongens een paar woorden nederlands te leren.

Al snel was duidelijk geworden dat Zayn en Harry de beste studenten waren. Zij konden nu simpele zinnetjes zo opzeggen, en zelf ook wel wat dingen vertalen. De anderen bleven steken bij een simpel ‘hoi’ en konden met moeite tellen tot 10.

Harry schuifelde heen en weer met zijn voeten terwijl hij de meiden aankeek, behalve Amy, die buiten het groepje stond met Niall. ‘wij hebban.. uhh.. ingestudeard.. een tekst for jullie.’ Zei Harry, hakkelend. De meiden giechelden, terwijl  Elisa hem bemoedigend toe knikte om verder te gaan.

‘wij wil jullie bedank for alles’ voegde Liam toe, snel afgeraffeld. ‘and wij hope dat joellie ons niet vergeten’ mompelde Louis terwijl hij vriendelijk glimlachte. ‘and als wij zijn in Nederland, wij gaan afspreken.’ Grijnsde Zayn, ongetwijfeld trots dat hij het had gezegd.

Om de beurt gaven de jongens de vertrekkende meiden een knuffel, tot ze allemaal de kamer uit waren, op weg naar de taxi die hen naar het vliegtuig zou brengen, terug naar Nederland. Ietwat onwennig keek Amy om zich heen, zich afvragend waar ze aan was begonnen. Louis en Harry waren vliegtuigjes aan het  vouwen om tijdens het optreden van het podium af te gooien, terwijl Liam nog aan het trainen was met zijn geliefde gewichten.

Zayn plofte naast haar op de bank, zijn schetsboek in de hand terwijl hij ingespannen werkte met zijn potlood en verdoezelaar. Nieuwschierig leunde Amy voorover, proberend te ontdekken wat hij tekende. Blijkbaar  had hij het door, want hij leunde naar haar toe, de tekening showend.

‘it’s Perry,’ mompelde hij, opgelaten over het feit dat hij zijn vriendin tekende. ‘Wow, its beautiful’ fluisterde Amy terwijl haar ogen over het lijnenspel op papier vlogen. ‘How did  you do that?’ vroeg ze zich hardop af terwijl haar ogen terug  naar Zayn gingen.

Hij keek met een adorerende blik naar de tekening, terwijl zijn vingers nog een lijntje uitveegden in haar haar, om het wat zachter te doen lijken.’Well.. she’s the only thing on my mind so it isnt hard to draw her  from memory.’glimlachte hij, terwijl hij naar de afbeelding van zijn vriendin keek.

‘You must miss her..’ mompelde Amy, terwijl ze zijn gezicht bestudeerde. Zijn twinkelende ogen kregen een pijnlijke uitdrukking terwijl hij opkeek, en het tekenblok dichtsloeg. ‘So much.’ Knikte hij.

Zonder na te denken sloeg Amy haar armen rond hem heen, om hem de knuffel te geven die hij zo verdiende. Zayn zuchtte, en liet toen zijn spieren verslappen terwijl hij zijn armen losjes rond Amy’s middel legde. Zo bleven ze even zitten, terwijl er allerlei gedachten door hun hoofden schoten.

‘Stage time in 3 minutes!’  riep een van de hulpen vanuit de deuropening. Zayn en Amy sprongen uit elkaar. de andere jongens, die het overduidelijk hadden gadegeslagen, draaiden zich weer om en gingen verder met waar ze mee bezig waren, terwijl Liam heel even zijn wenkbrauw optilde, vragend.

Amy reageerde niet en draaide zich om, klaar om snel de deur uit te lopen, een blos op haar wangen. Zayn pakte haar schouder  vast, en met alle indrukken die ze vandaag had gehad moest ze zichzelf streng toespreken om hem niet af te schudden en weg te rennen. ‘Thanks Amy.’ Fluisterde hij in haar oor, waarna hij naar haar glimlachte.

Ze knikte, en draaide zich toen snel om. Het laatste dat ze zag,voor ze de deur van de kleedkamer uitrende, opweg naar het podium, was Niall, die haar aankeek op een manier die haar kriebels bezorgde, kwaad, verdrietig.. ze begreep er niks van.