Merry go round (One Direction) (Nederlands) ON HOLD

part 16

hiiii guys.

Comment & Vote please.

NOG 29 DAGEN EN DAN ZIE IK DE JONGENS EINDELIJK LIVE! 

Gaan er nog meer mensen de 25ste in amsterdam?

------------------------------------

‘Why?’ mompelde amy besluiteloos. Niall keek haar niet begrijpend aan terwijl ook hij zijn beker neerzette. Hij liep op Amy af, die schichtig achteruit schoof, maar hij deed niks. Hij zette zichzelf simpelweg op de tafel, waardoor hij Amy recht aan kon kijken.

Opnieuw keek hij Amy vragend aan. ‘Why what?’ vroeg hij, half gefluisterd. Amy keek op van  waar ze naar haar deken had zitten kijken. Nu al stonden de tranen in haar ogen te lezen. ‘Why are you so interested in me?’

Meteen had ze er spijt van dat ze de vraag had gesteld. Want wáarom zou hij eigenlijk geïnteresseerd zijn in haar? waarschijnlijk wilde ze het antwoord niet eens weten, en ze wist zelf niet eens waar ze de moed vandaan had gehaald om überhaupt haar mond open te trekken.

Terwijl ze de deken nog eens strakker om zichzelf heen trok en achterover leunde tegen de krappe bank, haalde Niall zijn schouders op. ‘I dont know amy.. i just.. i think you’re an amazing girl.. you just need to come out of your shell and have some fun with us.. with me..’

Het leek wel alsof hij bloosde, maar waarom zou hij? Hij was een internationaal bekende ster, die hoefden toch niet te blozen? Toch drongen de woorden wel tot Amy door, en dit keer haalde zij haar schouders op. Zoals ze al eerder had gezegd; er was weinig interessants aan haar, en daar bleef ze bij. ‘I just really dont think there’s that much to know about me.’

Niall schudde zijn hoofd, terwijl hij een klein slokje van zijn chocomel nam. ‘just a few more days and we’ll be back in Holland, you’ll have to show us around you know, and you could introduce us to your family and friends..’

Amy grinnikte, niet instaat zichzelf in te houden. ‘Family and friends?’ ze schudde bars haar hoofd terwijl ze achteruit zakte, haar handen omhoog hief waardoor de littekens weer tezien waren. ‘They are the reason i have these scars, you know.’ Ze schudde haar hoofd, terwijl ze die inademde.

Ze wist dat Niall het hele verhaal gewoon  te weten zou komen nu. Hij zou niet stoppen voor hij het uit haar had getrokken, dus dan kon ze het hem net zo goed zelf vertellen om er vanaf te zijn.

Haar vingers gingen onbewust over de littekens, die ruw aanvoelden onder haar handen, terwijl haar ogen naar Niall gingen, die haar nog steeds zijn volle aandacht schonk, de mok met chocomel in zijn handen.

‘I didn’t have any friends Niall. I got bullied, I was beaten on a daily basis, hell, I even got raped!’ haar stem verhief zich iets naar het einde, de machteloosheid, de kwaadheid erin doorschemerend. Ookal had ze het gevecht tegen de pestkoppen eigenlijk al opgegeven, diep van binnen was ze nog altijd een vechtertje en in de tijd dat ze nu met one direction tourde had ze gezien dat het ook anders kon.

 dat er ook mensen waren die haar niet elke dag uitscholden, of haar sloegen, die haar niet probeerden te kleineren, maar haar juist complimenteerden en er altijd voor haar waren, als een hechte familie bijna. Niall’s ogen waren groot geworden, en ze zag dat hij iets wilde gaan zeggen, maar ze schudde haar hoofd en ging verder.

 ‘My parents were never there for me. Always working, they didn’t even know anything was wrong. I almost got kicked out of school, but all they cared about were their phones and money. The only people I ever felt okay with, and not even more than ‘okey’, were the singing sisters, and they left me too. I have nothing left. All I know is that if I go back to my old life, everything will start again, and i.. I just don’t want that..’  Op dat moment begon haar telefoon, die ze tussen haar bh bandje had gestopt, te trillen, en nu begonnen de tranen echt over haar wangen te stromen.

‘Yeah, and this too ofcourse!’ ze trok met een ruk de telefoon te voorschijn, die ze ontgrendelde en aan Niall liet zien. ‘They have been texting me everyday, telling me I should die, and that  they cant wait to see me when i get home, because they’ll give me a ‘proper’ welcome back.’

Niall beet op zijn lip terwijl hij ingespannen naar het beeld tuurde. Natuurlijk kon hij niks van de berichten snappen, behalve enkele scheldwoorden die de singing sisters ze hadden geleerd. Met de tranen nog altijd stromend schoof Amy naar achter, terug tussen haar dekens, die ze om zich heen klemde.

‘so yeah, now you know  all there is to me.’ Ze grinnikte sarcastisch, terwijl ze haar handen door de lucht wuifde. ‘the fucked up life of Amy Bestevaer.’ Mompelde ze, terwijl ze de tranen probeerde te drogen met haar vingers.

Niall stond op van de tafel, en zonder iets te zeggen zette hij zich naast Amy op de bank, zijn arm over haar schouder, terwijl hij haar van opzij aankeek. ‘Amy.. please believe me when i say this. We, all the boys, and the rest of the team, love you. I don’t want to hurt you, and I know you won’t believe me when I say this, but I’m here for you, and I hope you’ll trust me enough to talk to me from now on when something bothers you, alright?’

Zijn gezicht was zo dicht bij het hare dat ze zijn wimpers kon tellen, en zijn adem kon voelen. Toch maakte het haar niet bang, of zenuwachtig, zoals het vaak had gedaan met wie dan ook als ze nog maar binnen een meter van haar kwamen. Op de een of andere manier bewees het voor haar dat ze van binnen wel wist dat ze Niall kon vertrouwen.

Ze glimlachte voorzichtig, door haar tranen heen. Dat was Niall’s teken, en hij sloeg zijn andere arm ook om haar heen, haar stevig knuffelend. ‘Just promise me you’ll try to have fun, alright?’ aangezien Amy haar stem niet vertrouwde, knikte ze, haar hoofd in zijn borst verborgen.

Niall trok haar omver, zodat ze samen op de bank lagen, en zonder na te denken trok Amy haar deken over hem heen, de chocomel vergeten op de tafel terwijl Nialls armen losjes rond haar middel lagen, haar hoofd verborgen in zijn borst, terwijl hij zachtjes neuriede en haar beloofde dat hij er altijd voor haar zou zijn, dat haar niks zou overkomen.

En vreemd genoeg, had Amy zich nog nooit zo gelukkig gevoeld als op dat moment.