Chapter II

52 0 0
                                    


เสียงคลื่นลมดังอยู่เป็นนิจ ตราบที่ใช้ชีวิตอยู่กลางทะเล ก็จะได้ยินเสียงเช่นนี้ตลอดไป ที่ดาดฟ้าเรือ นกนางนวลบินว่อนอยู่บนฟ้าสีเทาซึ่งเริ่มเจือด้วยแสงสีแห่งทิวาที่มาเยือน ดวงตาคมมองตรงไปยังเส้นขอบฟ้า...มิใช่เหม่อลอย หากแต่กำลังครุ่นคิด

ดวงอาทิตย์ดวงโตเพิ่งโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมาครึ่งดวง เห็นเป็นสีจัดตัดกับเงาดำผอมบางกะทัดรัดของใครคนหนึ่งซึ่งไต่ขึ้นไปกึ่งนั่งกึ่งโหนอยู่บนบันไดเชือกที่โยงขึ้นไปยังใบเรือ และจะโยงต่อขึ้นไปยังรังกา

"กัปตัน ออกมาทำอะไรแต่เช้าครับ?"

เสียงถามฉงนฉงาย เวรยามกะสุดท้ายติดกับรุ่งสางเป็นของฮยอกแจ เป็นหน้าที่ของเขาอยู่แล้วที่จะตื่นในชั่วโมงนี้ แต่กัปตันเรือไห่หลงผู้เป็นนายและมีสิทธิ์จะตื่นสายได้เท่าที่ต้องการเล่าออกมาทำอะไรที่นี่

"ตากลมเล่น" ฮันคยองตอบสั้นๆ ควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ

"ตากลมเล่น" ฮยอกแจทวนคำอยู่ในลำคอ ไม่กล้าเสียงดัง ในฐานะที่เป็นกัปตัน ฮันคยองมีสิทธิ์จะไม่ตอบก็ได้ด้วยซ้ำ แต่อากาศยามเช้าหนาวเย็น ลมแรงยามพัดผ่านแทบไม่ต่างจากมีดกรีดผิวหนังแบบนี้ เขามองไม่เห็นเหตุผลเลยจริงๆว่ามันจะน่า 'ตากเล่น' ตรงไหน

"ถ้าอยากจะไปนอนต่อก็ไปได้ ข้าอนุญาต"

กัปตันหนุ่มพยักหน้า "วันนี้ข้าไม่ได้มีแผนจะรีบไปไหนนอกจากขึ้นฝั่งไปหาน้ำจืด กว่าจะไปถึงที่นั่นก็คงราวๆเที่ยง"

ฮยอกแจส่ายหน้าพรืดๆ ใครจะกล้าขี้เกียจต่อหน้าคนคนนี้กันเล่า อีกอย่าง เขาได้นอนมาพอแล้วตั้งแค่หัวค่ำ ตอนนี้ตาสว่างกระปรี้กระเปร่าพร้อมจะทำงานเต็มที่ ถึงอย่างไรก็ไม่มีลูกเรือคนไหนกล้าอยู่ใกล้กัปตันสองต่อสองนานๆนัก เขาหย่อนตัวลงจากบันไดเชือก

"ข้าจะไปช่วยเรียวอุคทำอาหาร" พ่อครัวประจำเรือตื่นแต่เช้าทุกวัน ป่านนี้น่าจะกำลังวุ่นกับการเตรียมอาหารเช้าสำหรับทุกคนอยู่แน่ๆ

[Fic SJ-HanChul] Starry NightWhere stories live. Discover now