Hate or love?

2.

2.
Pov Ilias

"Goedemiddag, in welke kamer ligt Jouad El Hamdoui?" Vroeg ik aan een oude vrouw achter de balie. Als ze me ziet kijkt ze mij met open mond aan voordat ze haastig op haar computer begint te type. "Verdieping 6 kamer 140 de groene gangen volgen meneer." Zegt ze vriendelijk. Ik knik even naar haar en loop richting de lift. Ik voel dat ik aangestaard wordt door mensen maar ik ben het al gewend.

Enthousiast zijn mijn vader en ik aan het praten over van alles en nog wat. Echt wat had ik dit gemist. Het doet me pijn om me vader zo te zien, maar gelukkig gaat het al wat beter met hem. Mijn vader verteld me de heleijd hoe trots hij wel niet op me is, en dat verwarmd mijn hart. Dat is wat ik wilde bereiken, dat me ouders trots op me waren. Ik deed alles voor hun.

"En, al een meisje gevonden. Het word weleens tijd dat je gaat trouwen he!" Zegt mijn vader met een glimlach. "Nee wewa alles insha Allah op z'n tijd." "Natuurlijk mijn zoon." Hij geeft me een schouderklopje. Ik wil net een nieuwe onderwerp starten als ik geklop hoor. Er komt een Marokkaanse meisje binnen met een bos bruine krullen in een staart. Ze heeft grote ogen en bolle wangetjes voor de rest heeft ze een schattige neusje en kleine dikke lippen. Mijn gestaar wordt onderbroken door haar stem. "Sorry dat ik stoor." Zegt ze zachtjes. Ze loopt naar de andere kant van mijn vaders bed en geeft hem een kus op zijn voorhoofd. "Sallaam Benti, wat leuk dat je er bent, dit is mijn zoon waar ik je zoveel over heb verteld!" Zegt mijn vader trots, ze kijkt me nu voor de eerste keer aan. "Ilias" zeg ik en steek mijn hand naar haar uit. Ze lacht naar me en pakt mijn hand aan. Kort schud ze hem voordat ze me hand loslaat. Ze richt zich op de infuus dat aangesloten is aan mijn vader. "Morgen komt er een arts je antibiotica veranderen, je krijgt een lichtere versie aangezien het beter met je gaat." Zegt ze serieus., het ziet er zo schattig uit. ''Ach, weer al die gezeik aan me hoofd!'' klaagt me vader. Ze laat een kleine lachje ontsnappen. Haar oog valt op een mapje dat op het tafeltje naast het lege bed tegenover dat van mijn vader. Ze bekijkt het even voordat ze begint met praten. ''Je krijgt morgen een nieuwe kamergenoot. Ze word overgeplaatst van de intensive care." mijn vader laat een zachte kreun los. ''Maak je geen zorgen. Het is een Marokkaan aan de achternaam te zien.'' ze legt het mapje weer terug. En komt weer op hetzelfde plek terug staan. ''Ik zal er morgen bij zijn bij het verwisselen.'' zegt ze tegen mijn vader. Het lijkt nu pas alsof ik uit mijn trans kom. Ik heb de heletijd haar bewegingen gevolgd. ''Ik kom ook.'' zeg ik haastig. Het meisje kijkt even bedenkelijk. ''Oke maar kom wel voor half 2 anders laten ze je niet meer binnen.'' informeert ze me. Ik knik maar wat dom naar haar. Ze doet iets met me. Ze neemt afscheid van me vader voordat ze de kamer verlaat.

En dan lijkt het alsof ik besef dat dit meisje wel heel bijzonder is. Snel ren ik haar achterna. "Eey.'' ze draait haar hoofd waardoor haar krullen meevliegen. ''Hoe heet je?'' vraag ik aan haar. Er kruipt een glimlachje op haar gezicht voordat ze zich weer omdraait en de hoek omloopt. Verslagen loop ik terug naar de kamer. Ik laat me met een plof weer neer vallen op de stoel. ''Noor, ze heet Nora." zegt mijn vader ''Leuk meisje als je het mij vraagt." Ik knik langzaam naar mijn vader voordat ik mijn ogen sluit en me laat meeslepen door mijn gedachtes.

Nora...

POV Nora

als ik de hoek om ben leun ik even tegen de muur en hou m'n hand op mij hart. Ik laat een zachte zucht los. Oefff... hij was zo knap. Ik kijk even de hoek om maar hij is al weg. Waarom zei ik gewoon m'n naam niet? Ach, ja zijn vader zal het hem wel vertellen. Maar wat als hij niet meer geïnteresseerd is in mijn naam. Pff deze jongen is hayeck lauw! Hij was me de hele tijd aan het aanstaren met zijn lichtbruine ogen. Hij was zo perfect Pff... Hij was zo iemand die elk meisje meteen zou bespringen.

Als het 10 uur is is het tijd voor mij om naar huis te gaan. Ik heb Ilias alleen maar 1 keer door het raam gezien, toen hij weer vetrok. Ik stap in me auto en race richting huis.

Thuis aangekomen spring ik bijna op mijn moeder.''Yemma, ik denk dat ik verliefd ben!" Ik heb meteen mijn moeders volle aandacht. Ze begint hard te joelen en met mij te dansen. ''Mijn dochter is verliefd!" schreeuwt ze hard. ''Eindelijk wollah je bent 22 ik dacht dat je nooit meer zou trouwen!'' ''Maar je moet weten he, geloof voorop. geen gekke dingen doen.'' Ondertussen heeft ze haar slipper uit gedaan en houd ze de slipper gevaarlijk dicht bij mijn gezicht. ''Nee, yemma, Je weet dat ik niet van dat soort dingen ben.'' Zeg ik blozend. Meteen begint ze weer enthousiast te doen.

"Nou vertel wie is het?'' vraagt ze nieuwsgierig. ''Eh... zijn naam bedoel je? Jaa euh volgens mij ken je hem wel." Zeg ik een beetje blozend. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan. Natuurlijk weet zij wie hij is! Elke Marokkaan weet dat. ''Ilias el Hamdoui.'' zeg ik zachtjes. Mijn moeders ogen worden groot. ''Je bedoelt toch niet de Ilias el Hamdoui?'' vraagt ze ''Euh jawel." zeg ik een beetje blozend. Mijn moeder begint weer hard te joelen en ik leg mijn handen op mijn oren.

Dit was deel 2, hopelijk vonden jullie het leuk. laat een gouden ster achter als jullie willen dat we door moeten gaan.❤