Hate or love?

Hoofdstuk 19

'Maar..' Ik trapte mijn moeder tegen haar kont. Meteen voelde ik een harde klap op mijn rug. 'Tamza.' Mompelde ze. Ze ging door met dweilen en ik liet mezelf op de bank vallen.

Ze keek me vies aan. Ze pakte een doekje van de tafel en gooide hem naar m'n hoofd. 'Waarom ben je zo lui? hoe ga je dat doen als je getrouwd bent met Ilias?'

Mijn gezicht kleurde spontaan rood. Om uit deze ongemakkelijke situatie te komen, pakte ik het doekje op. Ik liep naar de tv en maakte die schoon.

'Nora..' Begon ze serieus. 'Ik wil niet dat je langer met hem omgaat als het op niks uitdraait. Ik vertrouw je en ik weet dat je geen gekke dingen gaat doen. Maar je weet zelf dat het niet goed is.'

Ik knikte en besefte dat ze gelijk had. Toen ze de kamer weer uitliep haalde ik opgelucht adem. Ik wist dat het niet goed was. Maar ik vertrouwde op Ilias dat hij  echt een toekomst met me wou.

Anders.. Tja. Dan zou ik hem moeten laten gaan. Het idee alleen al.

'Nora! Haal je broertje eens op van school.' Ik zuchtte luidruchtig. Ik kon nooit genieten van een vrije dag.

Ik verwisselde alleen mijn pyjamabroek voor een spijkerbroek. Ik trok mijn jas over mijn pyjamashirt.

Ik deed snel mijn schoenen aan. 'Doei.' Riep ik nog. Mijn moeder antwoordde niet. Ik klapte de deur achter me dicht en maakte vanaf afstand mijn auto open.

Onderweg werd ik gebeld door Ilias. Ik nam op en zette hem op luidspreker.

'Hallo prinses. Ik hoop dat je lekker geslapen hebt.' 'Sukkel.' Zei ik kwaad. Door zijn verhaal heb ik geen oog dicht gedaan. Ik hoorde hem lachen en de inmiddels bekende vlinders fladderde door mijn buik.

'Kom je zo bij me lunchen op werk?' 'Eh ja is goed.' 'Oke, zie je zo.' 'Doei.' Ik bleef naar de telefoon tot hij ophing. Een zucht vol geluk verliet mijn mond. Ik parkeerde en leunde met mijn hoofd tegen het stuur. Wat doet hij toch met me?!

In de verte zag ik Anass al naar de auto lopen. Zodra hij ingestapt was scheurde ik naar huis. Ik parkeerde voor het huis en wendde me tot hem. 'Zeg tegen mama dat ik even langs Souhaila ben gegaan ja?' 'Oke.' Hij stapte uit en liep het huis in. Toen hij de deur achter zich sloot reed ik weer weg, richting Ilias.

Ik zag dezelfde receptioniste achter de balie zitten als de vorige keer. Ze kreeg me in het oog en keek me vies aan. Ik gooide mijn haar over m'n schouder en liep naar de lift.

In de lift keek ik naar mezelf in de spiegel. Ik had donkere kringen rond mijn ogen. Toen ik de lift uitkwam stond Ilias al voor de deur van de kantoor.

'Nora!' Riep hij me een kinderachtige stem. 'Ilias.' Riep ik als een tweejarige baby. Ik rende naar hem toe en sprong in zijn armen. Hij lachte toen hij me opving. En nu opeens was ik heel blij.

Pas toen ik me losmaakte uit zijn omhelzing zag ik dat Emilie naast hem stond. Ze glimlachte naar me als een boer met kiespijn.

'Nora toch?' Vroeg ze overdreven enthousiast. Ze pakte mijn hand zonder dat ik hem aanbood en schudde hem hevig.

'Ik kom na de pauze terug.' Zei ze tegen Ilias. Ze liep weg het trappenhuis in.

'Kom binnen.' Nodigde Ilias mij uit. Ik liep naar binnen en pakte de rits van mijn jas vast. Toen ik 'm een stukje naar beneden duwde besefte ik ineens weer dat ik nog steeds een pyjamashirt aanhad.

Met een rood hoofd duwde ik de rist weer omhoog. 'Is er iets?' Vroeg Ilias. Ik schudde mijn hoofd. 'Het is gewoon koud.' 'Echt?' Vroeg hij ongelovig. Ik knikte hevig op en neer.

Hij haalde zijn schouders op en ging zitten op zijn witte sofa tegenover de tv. Hij klopte naast zich en ik nam plaats.

'Weet je hoe je moet spelen?' Vroeg hij me terwijl hij me een controller overhandigde. 'Ik hoop het.' Hij startte een spel en ik zag dat het gta5 was. Mijn broertje speelde het altijd in de woonkamer. Hij had wel een eigen tv op zijn kamer. Maar volgens hem had de tv in de woonkamer beter geluid en beeld.

We speelde en praatte. Ik vertelde grappige verhalen over mijn gezin. Ineens realiseerde ik me dat ik niet wist of hij broers of zussen had. Altijd als we het over dat onderwerp hadden was hij stil dus ik ging er vanuit dat hij enigszins was. In het ziekenhuis praatte zijn vader nooit over andere kinderen.

'Heb jij trouwens broers of zussen?' Vroeg ik aan hem. Hij zat onderuitgezakt maar ging ineens rechtop zitten. 'Ehm ... nee.' Stamelde hij. 'Nee?' 'Ik... Eh. Ik had een broer.' Zei hij aarzelend. 'O My God. Wat is er gebeurd?' 'Verdronken.' 'Het spijt me.' Zei ik oprecht. 'Het geeft niet. het is al lang geleden.' Daarna daalde de stilte neer. Zwijgend speelde we veder. Vanbinnen vervlekte ik mezelf. Ik had er nooit over moeten beginnen. Het was ongewoon stil tussen ons.

Ilias had zijn ogen strak op de tv gericht maar leek er niet echt bij. Zijn vingers bewogen haast automatisch.

Hij sloot het spel af en zuchtte. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me naar hem toe. Ik leunde met m'n hoofd tegen z'n schouder. Het is moeilijk voor te stellen dat we gister nog ruzie hadden.

Voorzichtig drukte hij een kus in m'n haren. Afwezig speelde hij met m'n haren. Voor eventjes sloot ik m'n ogen. Het voelde goed maar diep van binnen wist ik wel dat ik fout was.

Hij ging naar mijn wang en streelde die liefkozend. Weer had ik dat zweverige gevoel. Alsof ik een ballon was. Ilias hield me op een klein stukje afstand en tilde mijn kin zodat ik hem aankeek. Hij keek me diep in de ogen aan.

Ik had al zo'n gevoel van waar dit naartoe zou leiden. Zijn ogen gingen even naar mijn lippen.

Zijn hand ging naar mijn wang en hij streelde' m liefkozend. 'Ik hou van je Nora.' Fluisterde hij. 'Ik ook van  jou Ilias.'

Ik had mijn zin net niet afgemaakt toen hij zijn lippen op de mijne drukte.

Een kort deeltje dit keer! Het volgende deel komt morgen!