Hate or love?

Hoofdstuk 18

Nora

'Niet doen!' Siste ik naar haar. Maar het was te laat.

'Hallo?' Hoorde ik Ilias vragen.

Souhaila hield haar lach in. Ik stond op en sloeg tegen de onderkant van haar hand zodat mijn telefoon uit haar handen vloog. Hij vloog door de lucht en viel uiteindelijk met een harde knal op de laminaat.

Ik schoot er meteen naartoe. Souhaila had blijkbaar hetzelfde idee aangezien we met onze hoofden tegen elkaar knalden.

'Auw.' Jammerde ik zachtjes. 'Nora?' Klonk er uit de telefoon. Ik pakte snel mijn telefoon en hing op.

Toen ik mijn telefoon beter bekeek zag ik dat er een barstje inzat. Hartpijn.

'Kijk  wat je gedaan hebt, trut!' Riep ik kwaad terwijl ik over het barstje streek.

'Kutwijf dat is je eigen schuld. Jij sloeg zomaar die ding uit mijn handen.' Zei ze terwijl ze moeizaam opstond. 'Au mijn hoofd.' Klaagde ze. Ze ging op het bed zitten met haar handen tegen haar hoofd gedrukt.

Ik zuchtte en ging in de vensterbank zitten. Ik kreeg een berichtje van Ilias. Snel liet ik mijn ogen over de woorden glijden.

Ilias:  Wat was dat?

Snel typte ik een berichtje terug.

Nora: Sorry van vanmiddag.

Voordat ik me kon bedenken verzond ik het berichtje snel. Ik voelde me eigenlijk wel een beetje schuldig. En ik mis hem ook wel een beetje. Pff.... Nu was ik weer emotioneel.

Ilias: het geeft niet. Kan ik je bellen?

Ik wierp een twijfelachtige blik op Souhaila. Ze zat net als mij op haar telefoon. Moest ik haar nu wegsturen of wat? Precies op dat moment ging haar telefoon af.

Met een glimlach nam ze op. 'Hey schat! ... ... Ja, ja! Alles goed. Met jou? .... .. Nora's place .. .. ja, ja is goed. Kom je me ophalen?... Oke dikhoofd. Zie je zo! .. ... Awh ik  ook van jou.' Ze maakte nog wat kussende geluidjes voor ze ophing. 'Ik zweer Nora. Je moet echt een vriend hebben.' Zei ze. Ze staarde dromerig voor zich uit en leek wel even van de wereld.

'Komt hij je zo ophalen?' Vroeg ik haar. Ze schrok op uit haar gedachtes en knikte. 'Over 10 minuten. Je vindt het niet erg toch?' Ik schudde mijn hoofd van niet.

Snel stuurde ik Ilias een berichtje terug.

Nora: Ik bel je over 10 minuten.

Hij reageerde er nog maar ik opende het berichtje niet. Samen met Souhaila liep ik naar de keuken.

Ik at wat restjes spaghetti van gisteren en praatte wat bij met m'n ouders. Vijf minuten later stond Souhaila op en na afscheid te hebben genomen liep ze de deur uit.

Ik bleef zo'n 10 minuten met mijn ouders praatte. Ilias spookte door m'n hoofd. Ik moest hem eigenlijk bellen maar ik was nu even gezellig aan het praten met mijn ouders. We praatte over de bruiloft van Souhaila die binnenkort komt. Nog een week.

Na een tijdje ging mijn moeder slapen en mijn vader bleef nog even tv kijken. Hij keek een voetbalwedstrijd en was dus niet spraakzaam.

Ik besloot maar naar boven te gaan. Toen ik op mijn kamer kwam en mijn telefoon bekeek zag ik 2 gemiste oproepen van Ilias.

Dat barstje he! Hij zat naast de homeknop. Ik moest hem wel laten maken anders zouden er stukjes van het scherm uitvallen. Ik had mijn IPhone 6 pas twee weken.

Ik belde Ilias op. 'Kom op voicemail. Voicemail.' Fluisterde ik zachtjes. Toch werd de telefoon opgenomen.

'Hoi.' Zuchtte ik. 'Heei.' Reageerde hij. Zo droog. Ik kuchte en vroeg hem hoe het met hem ging. 'Ja prima. Met jou?' 'Ja gaat wel. ehhh... Nog sorry van vanmiddag, was een beetje chagrijnig.' 'Sorry voor wat precies?' Vroeg hij. Ik hoorde gewoon aan zijn stem dat hij een glimlach op z'n gezicht had.

'Wrijf het er maar niet in hoor. Straks neem ik mijn excuses terug.' Bromde ik. 'Oké, Oké, sorry.'

We praatte nog een half uur door en langzamerhand verdween de ongemakkelijke sfeer en was het bijna weer zoals daarvoor. Op het laatste moment vertelde hij me rare verhalen over geesten.

'Ken je Bochbes?' Vroeg hij. 'Ehm nee. Ik denk dat ik het niet eens wil kennen.' 'Nou kijk, dat is zo'n geest die je kilt in je slaap. Maar dat heet dan een verlamde slaap weet je. Dus voor jou gevoel schreeuw je en sla je en schop je. Maar eigenlijk ben je helemaal verlamd.' Zei hij. 'O My God, wordt je dan wel weer wakker?' 'Ja, uiteindelijk hoor je wakker te worden. Maar sommige mensen schrikken zo erg dat ze een hartstilstand krijgen. Maar meestal als je dan wakker wordt, dan kun je niet meer praten of zijn je benen verlamd, dat soort rare dingen.' Legde hij uit. 'O My God.' Fluisterde ik.

Ik geloof echt heel erg in paranormale dingen. Laats had ik samen met Souhaila the conjuring gekeken. Het is echt gebeurd. Het was zo fucking eng. Ik adviseer je, kijk dat niet alleen.

Bij Ilias op de achtergrond hoorde ik een vrouw zijn naam roepen. Waarschijnlijk z'n moeder. 'Ja! wat is er yemma?' Vroeg hij geïrriteerd. Ik hoorde z'n moeder weer wat zeggen maar ik verstond het niet. Hij zuchtte als reactie op iets wat z'n moeder zei. 'Nora, Ik moet m'n moeder naar m'n tante brengen. Spreek ik je morgen?' 'Ja is goed.' Ik wachtte tot hij op zou hangen maar het bleef even stil aan de andere kant. 'Nora.' Zei hij aarzelend. 'Ja?' Vroeg ik.

'Ik hou van je.' En toen hing hij op.

Mijn hart stond letterlijk stil. Even leek ik mijn verstand verloren te zijn. Zei hij nou dat hij van me hield? Vast niet, ik verbeeld het me maar gewoon.

Maar het was echt waar. Hij heeft het echt gezegd. Ik voelde mijn maag rare salto's maken. Ik viel neer op het bed en duwde mijn gezicht in het kussen. Ik gilde het uit van geluk en trappelde wild met m'n benen.

Nu wist ik hoe dat soort liefde voelde. En het voelde verdomd goed. Ik had hem willen vertellen dat ik ook van hem hield, maar hij gaf me de kans niet. Ik wilde hem een berichtje sturen maar dat vond ik zo lullig. Ik besloot het zo te laten en met een verliefd gevoel viel ik in slaap.

Ilias

'Mama het is al bijna 10 uur 's avonds. Wat wil je nu bij Souad doen?' Vroeg ik haar terwijl ik de auto startte. 'Ewa, gewoon eventjes kijken hoe het met haar gaat. Niet zoveel zeuren jij. Yallah rijden!'

We waren nu 5 minuten onderweg en ik zag in de verte weer een drempel aankomen. Daar gaan we weer. 'Rustig eh Ilias inou, rustig.' 'Yemma ik rijd niet harder dan 35 kilometer per uur. Ontspan je eens.' Nadat we de drempel voorbij waren ging ze weer recht zitten.

Ik dacht aan de telefoongesprek met Nora. Ik heb gewoon gezegd dat ik van haar hou. Ik had meteen opgehangen aangezien ik haar antwoord niet durfde te horen.

Was het niet een beetje te snel? Waarschijnlijk wel. Maar ik vond dat ze het moest weten nadat alles weer goed ging tussen ons. En ergens wist ik gewoon zeker dat ik een toekomst met haar wilde.

Hey Lieve lezers, hier weer een deel. Willen jullie alsjeblieft mijn nieuwe boek lezen xx. Bij 13 Stemmen ga ik veder.