Nagising ako ng madaling araw dahil sa may tunatawag sa Cellphone ko. Kinuha ko iyo at sinagot ung tawag.
"Hello? Sino toh." inaantok kong sabi.
Ilang segundo na anv lumipas wala paring sumasagot.
"Hello? Sino ba toh?!" naiinis na ako dahil madaling araw palang nag bubulabog na agad kung sino man siya.
"Ayaw mo bang sumagot?! Uso sumagot ha?! Ikaw tumawag tapos di ka sasagot?! Ayos ka rin eh noh?!" kainis naman!
"Kung ayaw mong sumagot edi wag!" pinatay ko na agad ung tawag.
"Anak sino ba yang kausap mo? At nag sisigaw sigaw ka pa dyan." nagulat ako ng nasa pinto ko na pala si Mama at mukang inaantok pa.
"Ma sorry po, eh kasi naman po may tumawag na unregistered number tapos ayaw namamg sumagot kaya ayun nasigawan ko sa sobrang inis." natawa nalang si mama saakin.
"Hayaan mo na ung anak, matulog ka nalang ulit at may pasok kapa mamaya"
"Hindi na ponako makatulog mama eh. Sige po mama matulog nalang pp kayo ulit. Sorry po ulit sa istorbo." paumanhin ko kay mama
"Sige anak matutulog muna ulit ako. Kumain ka nalang sa baba ah may pagkain doon." sabay halik ni mama saakin sa noo.
Hayst! Sino ba kasi ung tumawang na yon! Nakakainis nasira tuloy yng tulog ko.
Makakain na nga lang
Bumaba ako at pumunta sa kitchen at magluto ng fried rice at hotdog. Nakasanayab narin namin ito ni Mariane kapag nasa condo kami.
Dito muna ako magstay kay mama dahil narin sa pagka wala ni papa. Di din naman magtatagal mag tatrabaho na si mama sa Korea at iiwan muna ang bahay kina Tita Margot na kapit bahay namin. Sila muna ang bahala habang wala si mama at habang nagaaral ako.
Kumain ako ng kumain hanggang sa naisipan kong mag jogging muna.
Nag jogging lang ako ng nag jogging haggang sa makapunta ako sa park.
"Nandito nanaman ako. Lagi nalang akong dinadala ng mga paa ko dito." naalala ko nanaman si papa.
Napagisipan ko munang mag stay muna dito at magpahangin. May mga nag jojogging din naman dito. At may mga nag yo-yoga din.
Naisip ko nanaman ung kwento nina mama at papa dito tungkol sa saranggola. Namiss ko na ung mga kwento ni papa.
At naisip ko din si Jaycee dito ung batang naging kaibigan ko dahil siga ung nakapulot sa saranggola ko nung naglanding sa may fountain. Hahahah namiss ko din siya...
"Bakit ba kasi lagi nalang akong iniiwan?" sabi ko sa sarili ko.
Isa lang naman akong tatawagin nilang bookworm dahil sa palaging libro ang hawak ko. Minsan nga tinataboy ko ung ibang tao para lang makapagbasa ako sa tahimik na lugar.
Taging si Mariane lang ang naging kaibigan ko sa buong buhay ko.
Kaya mahal na mahal ko siya ehh. Dahil never niya along iniwan.
Ewan ko ba dun masyadong in love kay Third hahahah. Ganon ba talaga pag i love ka sa isang tao?.
Hay naalala ko nanaman siya.
At sa tuwing naiisip ko iyon bigla nalang nag f-flash back saakin ang nakaraan noong magkasama at nagkukulitan kami.
Flashback
"Papa mag sasaranggola lang po ako doon" sabag turo malapit sa may bench.
"Sige anak, basta wag kang lalayo saamin ng mama mo ah?"
BINABASA MO ANG
To Reach You
Teen FictionBata palang ako mahilig na akong magpalipad ng sarrangola dahil narin sa tinuruan ako ni papa. Hanggang sa kinuha na siya ni God. Simula noon hindi ko na naisipan magpalipad ulit nito dahil sa bawat hangin sa bawat taas ng nalilipad ng sarrangola ko...
