İki Yabancı Bir Ev

4.Bölüm "İlk Öpüşme."

Bölüm Şarkısı: Ghostly Kisses - Empty Note

 Bazen bir kapı kapanırken öyle bir kapı açılır ki hayatımız değişir. O yüzden kapanan kapıların ardından umutsuzca bakmak asla güçlü insanlara göre değildi.

 Kendini sevmek, kendin olmak... Bunlar bir başkasının sevgi tomurcuğu için kendinden vazgeçmekten daha önemliydi.

 Ben Mira Duruyum. Kendimi iyi hissetmek için bir adamın sevgisine muhtaç değilim. Değildim...

 Beni aldatan adamı pişman etmek için uğraşmayacaktım çünkü o bunun için harcayacağım enerjiye bile değecek biri değildi.

Uyku halinden çoktan çıkmış karşıdaki duvarı izliyordum. Poyraz odada mıydı bilmiyordum. Arkamı dönersem onu görmekten korkuyordum.

 İçimdeki muhakemeyi bitirmiştim. Kendimle yüzleştiğim gibi Poyrazla da yüzleşmem gerekiyordu. Çünkü dün bu olanlardan dolayı onu suçlamıştım fakat ona teşekkür etmem gerekiyordu.

 Yavaşça arkama döndüğümde çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Poyraz elini kolunun altına koymuş, koltukta uzanıyor ve bana doğru bakıyordu.

 "Ne kadardır öylesin." Dedim

 "Uzun zamandır."

 "Kolun acımıyor mu öyle." Dediğimde

 "Senin canın kadar değil." Ayağa kalkıp bana doğru geldi. "Canın yakan her şeyin canını yakmak istiyorum." Dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. 

 "Neden?" 

 "Çünkü...." Şaşkınca kafasını kaşıdı, "Bilmiyorum seni korumak..." Kapı çaldığında derin bir nefes verdiğini hissetmiştim. Kapıdaki uzun bir konuşmadan sonra odaya tekrar geldi.

 "Ben markete gideceğim kahvaltılık bir şeyler almam gerek sende gelmek ister misin?" 

Konuyu değiştirmişti fakat bunu umursamadım. "Evet gelirim." Dedim ayağa kalkmak için yorganı üstümden atacağım sırada hemen yorganın üstüne atlayıp sıkıca tuttu.

 "Havlu vardı üstünde en son." Dediğinde yalandan gülümsedim, yanaklarım kızarmaya başlamıştı.

 Gece stresten sağa sola dönmüştüm muhakkak üstümden çıkmış olmalıydı. Ya birden yorganı kaldırsaydım altımda bir şey olmasaydı. Kafamı hızla sağa sola savurup düşünceleri savurdum.

 "Valizimi banyoya koyar mısın?" Dediğimde kafasını salladı ve hemen koydu. Orda düzgünce giyinirsem daha rahat olurdu.

 Yorganı vücuduma sarıp banyoya girdim ve hazırlanmaya başlamak için hamle yapacağım sırada kendime baktım. Yüzüm şişti ve gözlerimde hiç bir parıltı yoktu. Ölmüşte gömülmeyi unutmuşlar gibiydim.

 Bu şekilde bir yere gitmek içimden hiç gelmiyordu. Altıma rahat bir şort giyip üstüme de bol bir tişört giydim. Bu şekilde daha rahat temizlikte yapabilirdim.

 Tuvaletten çıktığımda Poyraz uzunca beni süzdü. "Evet depresyondasın ama bunu bu kadar belli etmene gerek yok."

 "Depresyonda değilim." 

 "Bu normal halinse işim var senle o zaman."

 "Bu normal halim olsa ne olurmuş karın mıyım sevgilin miyim sanane tipimden."

  Ellerini teslim olmuş gibi havaya kaldırdı. "Tamam tamam her şeye cevabı olan geveze kız." Ellerini indirip devam etti, "Böyle mi geleceksin markete?"

 "Ben gelmekten vazgeçtim yüzüm falan biraz kötü evde duruyum buraları falan toplarım."

 Bir an üzülse de gene şeytanca bir fikir gelmiş gibi güldü. "İnsanlar görmesin diye bu tiple dışarı çıkmıyorsun. Onları düşünüyorsun da beni neden düşünmüyorsun?"