One and only You

part 3

    ~~Big City here I Go!!

"Magandang araw sayo Angelo." bati ni Stephen sa akin na malapad ang pagkakangiti.

sya nga pala si Stephen Batumbakal, ang bespren ko simula pa pagkabata. Gwapo si Stephen, masipag at matulungin. kaya nga maraming nagkakandarapa sa kanyang kadalagahan sa baryo namin. Pero mas gwapo ako sa kanya kaso di ko nga lang pinapansin ang mga babaeng nagkakagusto sakin. masyado kasi akong busy. hehe.

"Anong atin, chong?" ako.

lumapit s'ya sakin at bumulong "aalis na ako dito sa atin. sasama ako sa pinsan kong taga syudad. Baka gusto mong sumama?"

syudad? san yon? ^_^

"Maganda doon. Mas madaming pagkakakitaan. Mas masaya. Hindi ka na maghihirap pa." sabi pa nito.

"Talaga? Para ngang masaya doon.

pangarap ko ngang maka punta doon e." ^_~Gusto ko talagang maka punta doon. Saka gusto ko naring makawala sa pang aalipin nila sa akin. Sabi nga ng mga ka trabaho ko  e kesyo magpaka kuba ako sa pagkayud dito e lumuwas nalang daw ako sa syudad at baka maka ahon pa ako sa kahirapan.

"Sasama ka ba?"

"di ko alam e. pag iisipan ko muna."

"oh sige. Sa makalawa kami luluwas, sabihan mo ako bukas kung sasama ka, bespren."

"uy, sasama ako noh. kahit pa ngayon na e. hehe."

"payagan ka naman kaya ng tiyo mo?"

"eh, di naman talaga yon papayag e. sisibat lang ako. hehe."

"oh sya sige. mauna Na ako at mag eempake pa ng dadalhin."

"Abah, di rin excited eh ano?"

ngumisi lang ito saka nag walk out na. sino nga naman talaga ang di ma eexcite kung luluwas ng syudad? balita ko'y madaming kababayan namin ang nakipagsapalaran doon at naging maginhawa na ang buhay doon. Naalala ko na naman tuloy iyong telepono na nag bibigay ng musika.

pag ako naka puntang syudad, pangako bibili ako ng telepono na may musika.

Kinagabihan ay nag impake ako ng gamit ko sa aking mahiwagang bayong. ^_ ^

"Inay, tay, ito po ang nais ko, ang maka punta ng syudad. Sana po'y 'wag nyo akong pababayaan." utas ko sa litrato ng aking mga magulang na halos kumupas na sa katandaan.

lingon sa kanan.. 

lingon sa kaliwa..

lingon likod...

nong masiguro kong walang tao,  niyakap ko yong litrato. naku, iba na yong sigurado noh, baka isipin pa ng makakita sakin na baliw ako. (~~,)

inilagay ko yong litrato sa loob ng bayong saka itinago iyon sa ilalim ng kama ko. bukas na ng gabi ang lakad namin.. planado naang pag takas ko. Biniyak ko na rin ang alkansya kong kawayan na may maraming pera. hehe.. ipon ko iyon para sana sa aking pag aaral pero ayaw ni tiyo. Ayaw yata akong matuto sa akademya. may plano yatang maging bobo ako habambuhay >_<

   ~~Gabi kinabukasan~~

Alas nwebe na ng gabi ay gising parin si tiyo at tiya na nag uusap sa kusina tungkol sa nawawalang dukumento na nasa akin ngayon.

Isang oras nalang ay dapat nandon na ako sa sakayan ng Mulawin Jeep kung saan maghihintay sakin si bespren at ang pinsan nito.

Wala pa namang ibang daanan kundi ang pinto sa harap ng bahay. kung bakit ba kasi may screen pa ang bintana nitong bahay ehhh. t_t

ano nang gagawin ko?

plan A: hintayin silang maka tulog?

   ngeh. baka abutin ako ng syam-syam.

plan B: tumakbo ng mabilis bitbit ang bayong ko?

     pwedeeeh! pero medyo mahirap.

plan C: sirain ko nalang ang screen sa bintana?

     ahh, baka marinig parin nila ang ingay ng pagsira. mas mahuhuli nila ako..

lakad.. --->

lakad <---

makalipas ang trenta minutos, nag uusap parin sila.

poshaks na wrong timing naman oo. >_<

ahh bahala na. gagawin ko na ang plan B.

hinigpitan ko ang hawak saking mahiwagang bayong..

dyos ko, ikaw na pong bahala sakin.. bulong ko sa isip.

binuksan ko ang pinto at mariing pumikit ~_~

one..

two..

three..

'o'

kumaripas ako ng takbo!

walang tigil, mabilis!

hanggang sa maka abot ako sa sakayan at nakita ko si bespren at ang pinsan nitong si Edgar na nakatayo sa gilid ng pampasaherong jeep.

hinihingal ako.. sobra.. grabeeeh..

,>>

<<,

^_^

wala si tiyo at si tiya, ibig sabihin ay di nila ako nasundan!!

"Angelo, buti at nakarating ka. naku tamang tama at lalarga na itong jeep. tara na at nang maka alis na tayo."

"oo sige at baka dumating pa sina tiyo."

at lumarga na nga ang jeep. naka hinga ako ng maluwang.. i never been so free!! (charot english. namen, kahit papano naka tapos rin ako ng Grade 3 english no. first honor yata to!) ^^,)

sampong oras ang naging byahe at sampong oras din akong tulog. Di ko talaga namalayan, siguro sa sobrang pagod ay di ko na namalayan ang byahe.. basta nagising nalang ako na nasa ibang lugar na ako. .

lugar na kakaiba..

na maraming tao..

na maingay..

na maganda..

na parang masaya..

lugar na gusto kong matuklasan.

ito pala ang syudad..

totoo, nakakamangha talaga ang syudad. . .