13

6. Bölüm (Aşkın şehri olmaz. Aşk kendine şehir edindiğin kişidir. )

On ikinci günümüze kadar herşey aynı geçti sabah güneşin tepede oluşuyla uyanıp akşama kadar tek öğünle durup birşeyler içip uyuyorduk on ikinci gün akşamına kadar bu rutin devam etti. Melisam yataktan önce kendi kalkıp sonra beni çekiştirdi kolumdan. Uykulu uykulu ayağa kalktım ve kardolabın önünde durduk ve melisa o güne dek hiç görmediğim kan kırmızısı iki tshirt çıkarttı. Bu gün bunları giyelim muradım dedi ince mükemmelliğin ta kendisini barındıran sesiyle fakat benim üzerimde babamın bana aldığı hatta yeni aldığı tshirt vardı. Rengi beyaz ince desenleri olan tshirtim. Giymek istemedim kısaca kan kırmızı tshirti ve ertesi gece giyer yatarız melisam dedim itiraz etmedi bu akşam kola vardı içecek menümüzde ama tadı farklıydı ses etmedim. Bir süre muhabbet edip yattık fakat direk uykuya dalmadım. Melisamla hayaller kurdum. Çok huyum değildir ama onu hayalimde bile olsa bulut beyazı pofuduk elbisenin içinde hayal ettim okadar yakıştı ki. Yere kadar uzanan beyaz eteği ve üzerindeki işlemeler, Belindeki kırmızı kurdele,
Elinde yine kan kırmızı olan buketi ama onları da bulutlar sarmalıyordu. Bu hayaller eşliğinde bir düşünce daha vardı başımda. Kırmızı tshirt.
Bu düşüncelerle uyku damarlarımdan sinsice beni pençesine düşürdü.

19 09 2009 Pazar

Uyanmıştım saatin kaç olduğunu bilmiyordum çünkü gözlerimi açmamıştım daha. Melisa kollarını bana hiç olmadığı kadar sıkı sarmış yanımda uyuyordu. Rahatsız olsun istemedim ve bende ona sarılıp uyudum. Ortasında delik olan kapının açılmasıyla tekrardan uyandım yine gòzlerim kapalıydı. Melisanın teyzesi bizi uyandırmak için bastırmıştı kapının kulbuna. Gıcırdayışıyla açılan kapı sesinin hemen ardından bir çığlık koptu melisanîn teyzesinden. Huzla gözlerimi açtım ve her taraf kan içinde idi,hemen melisama döndüm ve o da kanlar içindeydi. Deliricek gibi oldum o an kucağıma aldım uyandîrmaya çalîştım teyzesi hızla ambulans çağırdı fakat vefat etmişti çoktan doktorlar ölüm saatinin 04 28 olduğunu söylediler. Eve geri geldiğimizde bitkin haldeydik. Teyzesi bana sürekli yeminimi hatırlatmış bende haliyle ağlayamamıştım. Öfkemden hiç eksiltmeden odada volta atıyordum. Voltalarım birbirini kovalarken bileğimden akan kanın mırıldandığı türkü kulaklarıma değip beynimde yankılanıyordu. Yaklaşık on on beş dakika kadar volta attıktan sonra masanın üzerinde bir a4 kağıdına takıldı bakışlarım. bileklerimden akan kanın bana verdiği haslsizlikle birlikte yürüdüm masaya sanki o masa dünyanın diğer ucundaydı da ben adımlarımla ona ulaşmak istiyor gibiydim. Bu zorlu adımların ardından o kağıdın melisadan olduğunu anlamam pek vakit almadı.

BEYAZ YALAN

Muradıma;

Muradım sana itiraf etmem gereken birsürü şey var, ancak bunu öğrendiğinde bana kızma imkanın olmayacak. 12/09/2009 tarihinde Sana kuaföre gideceğimi ancak geç geleceğimi söyledim. bu yalandı muradım. O gün hastahaneye gittim ben. Doktorum ölüm tarihimi tahminen de olsa söyledi zaten bu mektubu okuyorsan bu tahmin doğru çıkmış demektir. Muradım ben seni çok sevdim. Herşeydin benim için hayla daha öylesin. Sana öleceğimi söylemek istemedim. Çünkü bundan kaçışım veya bir çaresi yoktu. Ölüm kapıma dayanmışken sen çıktın karşıma. İyiki çıktın karşıma. Akciğer kanseriyim muradım sana bizde kaldığın her gün uyku ilacı verdim. beni kan kusarken görmeni istemedim ve bu mektubu yazarken de ağzımdan kan geliyor. üzgünüm muradım ölüyorum.

Yeminini unutma lütfen ve sevgini haketmeyen kimseye verme

Eğer herşeyi öğrenmek istersen çekmecemde günlüğüm var herşeyin aslı orda yazıyor

son günlerimi bana mutlu yaşattığın için sağol

Seni seviyorum ve hep seveceğim

Yeşilin.