My magical life |GESTOPT|

She's back...

"Eric!" ik rende zo snel als ik kon. "Wat?" zei hij op een iets gemene toon. Ik negeerde het want ik was nu veel te blij. Ik heb de afgelopen dagen erg hard gewerkt aan het tegengif van het (liefdesdrankje) amortentia. "Drink dit!" ik probeerde het roze, iets stinkende, vloeibare spul, in zijn mond te stoppen. "Nee laat me los!" hij duwde me weg.

"Waarom ben je zo boos?" vroeg ik. "Ik ben er net achter gekomen dat Mathilda amortentia op me heeft gebruikt." riep hij bijna. "Shhh." suste ik hem. "Ik heb zo hard gewerkt voor het tegengif, kom ik hier achter." hij glimlachte door mijn iets boze blik. "Aww. Bedankt zusje." hij trok me in een knuffel en ik begon te giechelen.

"Oh, en Eric." begon ik toen hij me los liet. "I-ik heb iets met A-Alex." zijn glimlach vervaagde langzaamaan en ik hield mijn handen voor mijn ogen. Ik hoorde hem zuchtten en daarna hoorde ik niks meer. Ik bedacht me dat ik er waarschijnlijk heel stom uitzag en deed mijn handen weer weg terwijl ik zei: "Wees alsjeblieft n-. Eric?" hij was gewoon weggelopen!

Ik rende achter hem aan totdat ik een hand op mijn schouder voelde. "Heb je het verteld?" Alex stond achter me en ik knikte. "Laat hem maar even." zei hij en we gingen aan onze eigen tafels zitten. Al zijn we nu een stelletje en gaat het super goed tussen ons, niet veel mensen wisten het.

Na het eten gingen ik en Alex naar de astronomie toren; het is de enige plek waar we even alleen kunnen zijn. We gingen ergens op de vloer zitten. "Denk je dat hij heel boos is?" vroeg ik na een lange stilte aan Alex. "Hij heeft wel hetzelfde gedaan." antwoordde hij zonder me aan te kijken. Ik rustte mijn hoofd op zijn schouder en hij zijn hoofd op mijn hoofd. "Ja, maar hij was betoverd." ik voelde me nog steeds schuldig tegenover Eric, al heb ik niet echt iets ergs gedaan. "Hij heeft gewoon wat tijd nodig om het te verwerken." zei hij waarna hij een kus plantte op mijn haar.

Het was weer stil totdat ik mezelf voelde vallen. Alex was in slaap gevallen. Ik glimlachte en ik probeerde hem wakker te maken. Ik schudde hem heen en weer terwijl ik zei: "Alex,  word wakker!" Ik zuchtte omdat hij maar niet wakker werd. Ik probeerde hem op te tillen toen ik een pijltje in zijn arm zag. Ik schrok en keek om me heen. Niemand. Niks.

Ik ging neerzitten bij Alex en huilde. "Alex! Alex, dit is niet grappig!" Ik stond op en keek om me heen. Niks, niemand. Ik liep rond de toren en zag iets bewegen. "Hallo! Ik ben een Griffoendor en ben niet bang." ik hoorde opeens iemand zacht lachen. "Hey..." Glory kwam tevoorschijn. Ik liep zachtjes haar kant op. "Glory, was jij dit?" ik stond nu erg dichtbij haar. Ze keek me boos aan en alles ging opeens vliegensvlug. Ze pakte het pijltjes pistool, richtte hem op mij en ik zag nog net het klein beetje spijt in Glory's ogen en alles werd zwart...

A/N
Ah ohhh... Was het een verdovingspijltje of zijn Alex en Ariel dood??? Volgend hoofdstuk: Glory's POV😲