My magical life |GESTOPT|

Bad Glory

~Ariel~
"A-Alex?" ik was net wakker en zag Alex naast me zitten. Ik keek de andere kant op en zag Eric zitten. "Hey zeemeermin." lachte hij. Ik keek om me heen en zag witte bedden en witte gordijnen. Ik was in de ziekenzaal. Opeens herinnerde ik me weer wat er was gebeurt. Deze kluns hier stikte in haar eigen eten...

Ik voelde een hand door mijn haren heen gaan. Ik keek naast me en zag dat het Eric was. Ik glimlachte naar hem en deed mijn ogen dicht. Ik gaapte en maakte een gek gezicht waardoor de jongens begonnen te lachen. "Is je hoofdpijn al weg?" vroeg Alex om de stilte te verbreken. "Mhmm." mompelde ik, ik had echt geen zin om te praten. "I-ik ga even weg." zei Eric opeens.

"Alexis! Je bent wakker!" riep een vrouwenstem. Wat ik niet begreep want ik ben de enige hier. De vrouw kwam dichterbij en ik zag dat het mevrouw Plijster was. "I-ik ben Ariel." mevrouw Plijster keek me even stoned aan en zei toen: "Oh ja. Wat stom van me!". Ze glimlachte naar mij en ik stuurde een glimlach terug. "Als je wilt mag je nu weg met je vriendje, dan zijn jullie net optijd voor het ontbijt. Alex en ik begonnen te lachen en mevrouw Plijster gaf ons een verwarde blik. "Hij is mijn vriendje niet." zei ik en zij lachte nu ook. "Het is gewoon een vriend." ik lachte.

~Alexander~
"Het is gewoon mijn vriend." zei Ariel met haar mooie, brede glimlach die mijn dag beter maakt. Ik begrijp mezelf niet ben ik echt op haar, of niet? Ik zag dat ze de ring die ik had gegeven aan had. "Zullen we gaan?" vroeg ik en Ariel knikte. We zeiden mevrouw Plijster gedag en liepen weg. "Ik zie dat je de de ring om hebt." fluisterde ik en ze keek me met grote ogen aan. "Oh ja! Ik was vergeten je te bedanken. Nou, ja. Ehhh, bedankt." zei ze verlegen. Ze ziet er zo schattig uit. En uit het niets pakte ze mijn hand vast en begon te rennen. Een warme golf van blijdschap stroomde door me heen waardoor ik kippenvel kreeg. "Kom, kom. Beweeg die beentjes!" moedigde Ariel me aan.

~Eric~
Ik liep de ziekenzaal uit en hoorde ze lachen. Ik kan hier niet meer tegen. Ik moet het haar vertellen. Ik moet haar vertellen dat ik haar leuk vind. Ik moet haar vertellen dat zij mijn dagen beter maakt. Ik moet haar vertellen dat zij degene is die mij laat lachen... En daarna zal ik het haar vragen. Als ze ja zegt, zijn we van die Alexander af. En als ze nee zegt... Dan, weet ik niet wat er mij zal overkomen.

Ik zuchtte en keek naar de grond. Opeens zag ik een bruin, gekreukeld stuk perkament waar scheuren op zaten. Ik pakte het en keek er heel even naar, maar omdat ik hoorde dat er iemand aankwam stopte ik het gelijk in mijn zak. "Sneller!" ik hoorde Ariel schreeuwen en keek achterom. Ariel was aan het rennen, hand in hand, met Alexander. Ik werd boos maar hield het in me. Hierom Eric, hierom moet je het vertellen. "Smurfje!" riep Ariel. Ze pakte ook mijn hand vast en we renden met zijn drieën naar de Grote Zaal. Toen we er waren gingen we aan de Griffoendor tafel zaten. Na een lange speech begonnen we te eten

"Hey Ariel." zei ik toen we naar onze les liepen. "Ja?" antwoorde ze. "Het is vrijdag." zei ik en er verscheen een glimlach op haar gezicht. "MORGEN GAAN WE NAAR ZWEINSVELD MET GLORY!" gilde ze en iedereen keek onze kant op. Ze begon te blozen. "Ik weet het." lachte ik. We kwamen aan bij het lokaal en we liepen naar binnen.

~Ariel~
Toen de lessen voorbij waren gingen ik en Eric Glory zoeken. "Waar denk je dat ze is?" vroeg Eric nadat we een tijdje door de gangen van Zweinstein aan het lopen waren. De lichten waren gedimd en er was bijna niemand. Opeens hoorden we gegiechel. Het geluid werd steeds luider wat betekent dat diegene deze kant op komt. "Wat is dat?" fluisterde ik. "I-ik weet het niet." fluisterde Eric. Ik kon horen dat hij bang was. Een typische Ravenklauwer....

"Oh hey!" het was Glory die aan kwam lopen. Samen met Alex. "Hey Glory!" zei ik en zwaaide. We waren nu gestopt met lopen. "Heb je zin in morgen?" vroeg Eric aan Glory. "Oh ja... Over morgen," begon Glory met een spijtig gezicht. "Ik ga met Alex." zei ze in een keer. "Wat?" schreeuwde ik met tranen in mijn ogen. Ik voelde me bedrogen en alleen. Hoe kon ze dit doen? "Eric kom." snikte ik. Ik liep, nee rende, weg. "Dat je dit hebt kunnen doen Glory." hoorde ik Eric nog zeggen.

~Glory~
"Dat je dit hebt kunnen doen Glory." zei Eric tegen mij met een koude blik. Ik voelde me gebroken, aan stukken gescheurd. Ik zou mijn vrienden zo graag terug willen, maar ik moet dit doen. Ik mag niet opgeven...

A/N
Waar is Glory nu weer mee bezig? Iemand een idee? Sorry voor het saaie hoofdstuk trouwens. :(
Naja, tot het volgende hoofdstuk.