~Bölüm 2~

332 17 2
                                    

3 Ocak 2007                                                                                                                                                       Seninleyken çok mutluydum. Hep beraberdik... Seninle birçok hayal kurmuştum. Sonuçta sende benden hoşlanıyordun yani en azından ben buna inanıyordum. Kız olarak sadece benimle konuşuyordun,beni hiç üzmüyordun ve mesajlarıma hep anında cevap veriyordun. Ta ki başka kızlarla konuşmaya başlayana kadar. Beni görünce hep yanıma gelirdin ama artık gelmiyordun. Attığım mesajlara ya ertesi gün cevap veriyordun ya da görüldü yapıp sessiz kalıyordun. Büyük bir boşluğa düşmüştüm ama yine de umudumu kaybetmeyip seninle konuşmaya çalıştım. Yanına gelince biraz konuşuyordun ama verdiğin kaçamak cevaplar beni başından savmaya çalıştığını anlamama yetmişti. Başarılı bir şekilde başladığım bu dönem senin yüzünden başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Sürekli seni düşünüyor,seni kafamdan atamıyordum,her yaptığım işte sürekli aklımdaydın. Sürekli fotoğraflarına bakıyordum, eskiden ne kadar yakın olduğumuzu düşünüyordum ve hep eski mesajlarına bakıyordum. Hep aklıma geliyordu bana ilk ses kaydı attığında nasıl heyecanlandığımı ve neredeyse ezberleyene kadar dinlediğimi... Benim sana karşı olan sevgim hep çok saftı... Tertemiz... Tek istediğim beni sevmen ve hep yanımda olmandı. Bir şans daha vermeye karar verdim sana ve sana karşı olan bütün hislerimi yüz yüze sana açıkladım. Senin ise bana söylediğin tek şey "Ama ben seni sevmiyorum" demek olmuştu. Evet ikinci ve en büyük hayal kırıklığımı yaşamıştım Arkadaşlarımın "İyi misin?" sorularının hepsine "İyiyim" desem de hepsi yalandı. İyi değildim. Daha 14 yaşındaydım ve kalbim kırılmıştı. İlk sevdiğim kişi ilk hayal kırıklığım olmuştu. Evde ne kadar ağlamamak için çabalasam da çok ağlamıştım. Ona söylemek isteyipte içimde kalan her şey gözlerimden bir göz yaşı olarak yanaklarımdan süzülüyordu. Ona beni sevmediği için kızamazdım ama bana "Seninle arkadaş kalabiliriz" diye yalan söylememeliydi. İçim biraz rahattı çünkü benimle arkadaş kalmayı kabul etmişti ama yalan söylediğini bilmiyordum. Artık mesajlarıma hiç cevap vermiyor, yanına gidince benden kaçıyordu. Evet Soo-Yun üçüncü kez kalbimi paramparça etmişti...

2017                                                                                                                                                                            İşte bu benim hikayemin sadece başlangıcıydı. He evet benim adım Hwe-Young. Şu an bir hastanede cerrah olarak çalışıyorum ve Soo-Yun'dan sonra kimseyi sevmedim, unutamadığımdan değil, işim dolayısıyla çok meşgulüm...

İkinci Şans (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin