İkinci Şans (Tamamlandı)

~Bölüm 11~

~Hwe-Young'un Ağzından~
Gözlerimi açtığımda Doktor Song "Gelin gözlerini açtı."diyerek koşarak yanıma geldi. Bana doğru hafifçe eğildi ve "Doktor Hwe-Young iyi misiniz?"dedi. Kafam karışmıştı. Ben neden burada yatıyordum? Buraya nasıl ve neden gelmiştim? Kafamda sormak istediğim binlerce soru vardı. En sonunda Doktor Song'a döndüm ve merakla "Ne oldu bana? Neden buradayım?"dedim. Endişeyle "Yoksa hatırlamıyor musunuz?"dedi. Hayır anlamında başımı salladım. Endişeyle Doktor Cha'ya baktı. Tam konuşmak için ağzını açmıştı ki bir adam hızlıca içeri daldı ve koşarak bana sarıldı. Ani bir hareketle adamı geri ittim. Şaşırmış bir ifadeyle "Siz kimsiniz?"dedim. Adam bir süre gözlerini bile ayırmadan öylece donakaldı. Sonra hızlıca Doktor Song'a döndü ve "Neler oluyor?"dedi. Doktor Song bir yandan elleriyle oynarken konuşmaya başladı "Emin olmak için uyanmasını bekledik ve uyandığından beri yaşanılan olaylara bakılırsa... Kısaca artık eminiz. Maalesef başına aldığı sert darbe sonucunda hafıza kaybı yaşanmış."dedi. Oturur pozisyona geçtim ve kaşlarimi çatarak "Ne darbesinden bahsediyorsun. Zaten ben hafızamı falan kaybetmedim."dedim. Adam bana sert bir bakış attı ve tekrar Doktor Song'a döndü "Peki bu hafıza kaybı geçici mi?"dedi. Bunun üzerine sesimi yükselttim ve "Sana söyledim ben hafızamı falan kaybetmedim."dedim. Hizlica yanıma geldi, beni omuzlarımdan tutup sarstı ve "Beni hatırlamıyorsun!"diye bağırdı. Sonra aniden bıraktı ve dışarı çıktı. Adamı tanımıyordum ama beni korkutmaya başlamıştı. Adam gittikten sonra Doktor Cha yanıma geldi ve "Cidden hatırlamıyor musun?"dedi. Şaşırmış bir şekilde "Ah ciddi misin?"dedim ve gözlerimi kapatıp ağrımaya baslayan basimi ovdum. Akşam saatlerinde yanlız başıma yıldızları izleyerek yemek yiyiyorudum birden biri yanıma oturdu. Tabi ki bu birisi bugün odama gelen tanımadığım adamdı. Adamdan bugün ki davranışları nedeniyle biraz korktuğum için hemen kalkacaktim ki kolumdan tuttu ve "Lütfen gitme."dedi. Kolumu çektim ve sert görünmeye çalışarak "Ne vardı? Bir şey mi diyeceksiniz?"dedim. Adam "Lütfen benden korkma."dedi. Kaşlarımı çattım ve "Senden korktuğum falan yok tamam mı?"dedim. Bunun üzerine adam inciyi anımsatan dişleriyle gülümsedi ve "Tabi ki"dedi. Sonra biraz ciddileşerek "Bugün ki davranışlarım için sizden özür dilerim, kabalık ettim, o anki anın şaşkınlığına verin lütfen."dedi. Gülümsedim ve "Önemli değil."dedim. Artık gözümde o kadar da korkunç biri değildi. Bir süre hiç konuşmadan öylece durduk. Sonra adama baktım. Yıldızlara bakıyordu. Bende yıldızlara baktım. O anda gözümde anlık bir şey canlandı. O adamla oturduğum ve adamın bana "Yıldızların altında daha güzel görünüyormuşsun."dediği bir anı. O anda içime bir kurt düştü. Gerçekten hafızamı kaybedip bir şeyler unutmuş olabilir miydim? Ani bir hareketle adama döndüm ve adama "Her seyi hatırlamama yardım edebilir misin?"dedim. Adam şaşkın bir şekilde bana döndü ve "He?"dedi. Tekrar "Herşeyi hatırlamama yardım edebilir misin diyorum evet yada hayır."dedim. Aynı şaşkın ifadeyle "Evet."dedi. Bunun üzerine "O zaman ilk önce kim olduğunu bilmeliyim bence."dedim. İnci gibi bembeyaz dişleriyle gülümseyerek neşeli bir şekilde elini uzattı ve "O zaman ben Soo-Yun. Soo-Yun Jo."dedi.