TWO FACED (Albanian Translation)

E L E V E N

"Ke vetem veten tende per te fajesuar" - Baekhyun

Kapitulli ELEVEN

Nuk e di kur apo sa kohe isha pa vetedije por e gjeta veten ne nje dhome tjeter. Kur hapa syte u habita kur dikush po flinte me mua ne te njejtin krevat...dhe nje tjeter realitet mu perplas ne fytyre kur pashe se ai 'dikushi' nuk ishte tjeter pervec Sehun.

Kujtimet nga nata e kaluar me erdhen ne mendje. Kujtova njerkun,Sehun qe po me mbeshteste...renien ne pishine...dreqin. 

Mora fryme thelle meqe nuk doja te qaja perseri. Me kujdes u cova nga krevati dhe aty dallova se isha me nje rrobe tjeter veshur. Nje bluze oversized qe i perket Sehun.

Isha pak konfuze si forma e tij demon me ka mbajtur gjer ketu dhe me veshi me bluzen e tij. Tani eshte ne formen e tij normale dhe po fle qetesisht. Duhet te vrapoj tani-- me sakte duhet ta urrej por kam akoma nje fare rreze shqetesimi per te ftohuren e tij.

Grushtova duart teksa qetesisht u largova nga dhoma. Lotet e mi ishin gati per te shperthyer. Po vrapoja drejt dhomes kur pashe Luhan perballe meje. Erdhi menjehere.

"Ku ishe Paige? Ishim teper te shqetesuar" pyeti.

Lotet e mi rridhnin pa pushim. "A-ai... Isha vertet..." fillova te qaja me denese. Luhan me terhoqi ngadale dhe me perqafoi duke me ledhatuar floket.

"Shhh... mos qaj" vendosi koken siper meje. "Kerkojme ndjese qe te lame vetem, do te lajmeroj te tjeret" tha

Vendosi krahun rreth shpatullave dhe me coi gjer ne dhome. Shkova ne banjo dhe bera nje dush te shpejte. U vesha dhe u ktheva ne dhome.

Te gjithe pervec Sehun ishin aty dhe urreja menyren se si me shiknn. Me shikonin sikur isha nje kukull porcelani qe mund te thyhesha ne cdo sekond...une nuk jam e tille. Nuk jam ne ate gjendje dhe nuk do te jem kurre.

"Kerkojme ndjese Paige"Suho ishte i pari qe foli. "Duhet te te kishim marre me vete ose nuk duhet te te linim vetem. Shoh se ishim ne te pakujdesshmit kesaj rradhe.

"Jo" mohova "Ishte faji im. Nese nuk do te largohesha nga shtepia asgje nga keto nuk do te ndodhte" Thashe teksa grushtova duart.

Te gjithe po me jepnim nje pamje te shqetesuar kurse Baekhyun po qendronte ne dere me nje pamje serizoze ne fytyre.

"U lendove?" pyeti Kyungsoo

"Jo"u pergjigja. Nuk e dija se po kafshoja buzet fort dhe po pickoja krahun. E kuptova vetem kur Kai vendosi doren ne krahun tim. 

"Hey, mos e lendo veten" tha teksa mbante te dy krahet e mi shtrenguar por butesisht.

"E... e lashe te behesha e tij" mermerita.

Nje gabim. Ishte nje gabim imi dhe une humba lirine time, dinjitetin, pafajshmerine... gjithcka.

Lotet rridhnin nga syte dhe kafshova buzet perseri per te mos qare me teper. Dua te iki nga ketu nuk dua te rri me!

"Kush e di, ndoshta do te vije nje kohe dhe vellezerit e mir do te ndalojne se kujdesuri per ty gjithashtu"

Ngriva kur fjalet e tij me erdhen ne mendje. Po sikur te jete e vertete? Fundja, jam ketu thjesht si pagese apo jo? Nuk jam asgje per ta hm? "Paige" erdha ne realitet kur ndjeva Kain te me shkundte.

"Mos e mendo me ate, ajo gje nuk do te ndodhe Paige" Lay tha me nje ton te sigurt.

"E tha me shume vetbesim... Ka te drejte... Nuk ju njoh aq shume sa ai" fshiva lotet me menget e bluzes.

"Por ai nuk e njeh ate aq shume sa ne" u pergjigj Kris. "Paige, ajo qe duhet te besh eshte te na besosh neve. Ai Sehun qe e ka thene esht endryshe nga Sehun qe ne njohim te gjithe, keshu mos mendo aq shume"