TWO FACED (Albanian Translation)

T W E N T Y - F I V E

"Eja perseri tek une kur s'ke c'te besh ;)" - Kai

KAPITULLI TWENTY-FIVE

Dy vite. Nuk eshte se ishte nje periudhe shume e larget nga tani por pse ata kane qene kaq ndryshe? Syte e tyre, ishin te ftohte dhe pandjenja. Nu ka asnje fije kujdesje te fshehur ne ta. Sigurisht e mbaj mend kur me trajtonin ftohte ne fillim por kjo eshte komplet e kunderta! Sado te ftote silleshin memua te takimin e pare, nuk kishin treguar mosrespekt si tani. U ndjeva e dobet dhe e mposhtur kur po me veshtronin.

"Ndihesh jo rehat?" tha Luhan me nje buzeqeshje capkene teksa po me veshtronte drejt e ne sy.

"Pse ndodhem ketu?" pyeta me nervozizem. A eshte Gail njesoj si une? Eshte sjelle ketu si peng?

I degjova te gjithe, pervec Sehun, duke qeshur nga mendimet qe kisha. "Erdhe vete ketu me deshiren tende. Se kuptoj pse ben keto pyetje ne kete moment?" pashe Kyungsoo e habitur kur u pergjigj.

Cfare? E kush do te donte te vinte ketu me deshiren e vet? Vetem ne qofte se eshte...

"Aha kjo qenka harraqe" qeshi Suho. "Kjo eshte puna jote e re. Ajo qe ke per te bere eshte te jetosh me ne. Tingellon e thjeshte apo jo?" Pyeti teksa mu afrua.

"Por qe sigurisht nuk mund te jetosh keshtu kot pa bere ndonje gje per ne" u drodha kur ai papritur me peshperiti ne vesh.

"C-Cfare do te thuash?" belbezova. Nuk jam mesuar me kete sjellje tyren. Thjesht kjo sme duket fare po faree e drejte!

"Ti fiton para duke kenaqur klientet e tu. Mos bej sikur nuk di asgje, vetem nese do te testosh durimin tim" shfryu Kris. Ata besoj nuk ma lexojne dot mendjen, pra ose eshte kjo, ose keta po flasin ashtu sic do te pergjigjej Gail ne ate moment. Jo me kot eshte veshur keshtu...kuptohet qe eshte mesuar me kete gje.

"K-kam bere nje gabim. E ndryshova mendjen" thashe si justifikim por kjo i acaroi ata me teper.

"Nuk do te te lejohet te nderrosh mendje per sa kohe jam ketu" me ta Chen teksa me shtyu pas deres.

"Ndalo!" tha Sehun teksa e shtyu vellane e tij tutje. E shikoja irritimin ne syte e tij.

"Te marrte djalli Sehun, gjithmon nderhyn. Ti e di qe s'mund te besh asgje per kete gjithsesi." tha Chen i merzitur.

"Epo nuk mund te rri ketu dhe te shoh. Nuk mund ti trajtosh humanet kaq kollaj sikur te jene lodra dhe me pas ti hedhesh tutje sikur te jene plehra!" syte e mi zgurdulluan kur degjova Sehun. Me duket e veshtire per t'u besuar qe e kan bere kete gje ne te kaluaren. Te gjithe me treguan anen e tyre te ngrohte, gjithmone jane kujdesur per mua... kjo do te mbetet per mua si nje kujtim qe nuk do ta harroj lehte.

"Atehere bej ate qe duhet te besh. Qendro larg kesaj ceshtjeje." As nuk e mendoja kurre ne jete te degjoja Taon ne ate ton zeri te paskrupullt.

Pashe drejt Sehun, shikoja shqetesim ne syte e tij. "Me fal" tha me nje ze tejet te ulet perpara se ngjitej lart ne dhomen e tij. Me la? Pse? Vura re buzeqeshjet e tyre pasi Sehun u largua. Pra kjo eshte ideja si e trajtonin ti te ishte i huaj?

"Luhan, dergoje Gail te dhoma e vet per pak" nuk mund te isha me e lumtur se ne ato momente. Gjeja e fundit qe doja ishte qe te isha vetem me ta.

"Dakord" per nje moment mendova se Luhan i dha nje veshtrim te vrazhde vellzerve te tij para se te merrte valixhet qe kishte sjelle Gail me vete.

E lashe te me drejtonte dhe eca pas tij. Sic e kisha menduar, Gil kishte te njejten dhome qe kisha une. Pra te gjitha vajzat qe kane ardhur me pare ne kete rezidence kane qendruar ketu ne te njejten dhome. 

"Mund te largohesh" i thashe Luhan ne momentin qe hyme. Po shikoja nga dritarja dhe nuk kisha guxim qe perballesha me Luhan. Edhe pse e njoh mire, nuk jam Paige ne kete moment... une jam Gail dhe ai nuk eshte Luhani ekzakt qe njoh.