SESSİZLİK

~YENİ HAYATA BAŞLANGIÇ~

Kaçışımın ardından ilk defa bir gece geçirecektim.Biraz heyecanlı,biraz ürkek,biraz da masum şekilde Zeynep'in kapısını çaldım.Zeynep iyi arkadaşım olmasına rağmen sevmediğim yönleri vardı.Biraz fazla kokoştu.Kıskançlık anlamında söylemiyorum.Öyle bir kızı kıskanmam ama çevresindeki insanların onu kıskandığını düşünüyordu.Bu da biraz sinirlerimi bozuyordu.Zeynep kapıyı açar açmaz şok oldum.Kırmızı püsküllü kısa bir elbise giymiş,yüzüne 3 kilo makyaj yapmış,saçını da abartısız söylüyorum gelin topuzu yapmıştı.İşte kokoş derken bundan bahsediyodum.Hadi herşeyi geçtim o 2 metre platform topuk ne?

-Açsan birşeyler yiyelim.
-Yok fazla aç değilim.Sadece uyumak istiyorum.
-Ben misafir odasının anahtarını getirim.
-Gerek yok ben burada uyurum.
Salondaki kanepeyi işaret etmiştim.
-Sen bilirsin.O zaman sana yastık,battaniye getirim.

Zeynep içerden battaniye ve yastık getirdi.Sonra iki kahve yaptı ve karşılıklı oturup konuşmaya başladık.

-Ee neler oldu? Bu bavul ne? Temelli evden ayrılmış gibisin.
-Öyle zaten.
-Nasıl yani.

Heyecanlanmıştı ve şaşırmış bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu.

-Kimseye haber verme demiştin.Annenin ve babanın bundan haberi yok gibi.

'Evden kaçtım' demek istiyordum fakat emin olamadım.Zeynep'e kesin güvenebilir miydim?Evet en iyi arkadaşım o idi.Sır tutmasını da iyi bilirdi fakat bu konuda ne kadar çenesini tutabilecekti acaba.

-Annem ve babamla biraz tartıştık.Uzun bir süre eve gelmek istemediğimi söyledim.Onlarda izin verdiler.Fakat nerede olduğumu bilmelerini istemem.Bu yüzden kimseye haber verme dedim.
- Anladım.Fazla özeline girmek istemiyorum ama neden tartıştınız?

Bir yalan söylemiştim ve devamını getirmeliydim.Evden ayrılmak isteyecek kadar büyük bir tartışma konusu bulmalıydım.Hem de 3-5 saniye içinde.2...1....0...

- Benden gizledikleri bir kardeşim varmış.
- Neee! İnanmıyorum.Sen ciddi misin?
- Yalan söylemiyorum herhalde.
- Nasıl yani kimmiş kardeşin?Açıklamaları neydi?Senden böyle bir şeyi nasıl gizlerler?

Lafı biraz ağzımda geveledim.

-Bir açıklamaları var mıydı bilmiyorum.Ee... Ne bahaneleri olabilir ki zaten?Böyle bişey gizlenemez.
-Haklısın.
- Zeynep gerçekten çok yorgunum.Biraz uyumak istiyorum.
-Tabiki.Bende odama gidiyorum.İyi geceler.
- Sanada.

Birbirimize sarıldık.Gerçekten çok içten sarılmıştı bana.Samimi olduğunu anlamıştım.Zeynep odasına gittikten sonra kanepeye uzandım ve her gece olduğu gibi düşünmeye başladım.Ama bu sefer farklıydı.Çok daha farklı düşünüyordum.Evden kaçmıştım,en iyi arkadaşımın evine gelmiştim,ona büyük bir yalan söylemiştim.Yalan söyememe ben bile o kadar çok şaşırdım ki.Yalan söyleyen insanlardan nefret ederim.Ama en nefret ettiğim şeyi yapmıştım.Acaba arkadaşıma güvenmemekle hata mı etmiştim? Ama şu anda benim haklı olduğumu düşünüyor ve annemle babamı kesinlikle aramaz.Eğer evden kaçtığımı söyleseydim herşey daha farklı olabilirdi.Zeynep eve dönmem gerektiğini söyleyebilir ve annemle babamı arardı.Belki de bunu yapmazdı fakat riske atamazdım.Bir daha hiç geri dönmemeye karar vermiştim.Daha önce hiç bu kadar kararlı olduğumu hatırlamıyorum.En doğrusu buydu,Zeynep olayı bu şekilde bilmeliydi,aksi takdirde çok daha kötü şeyler ola...

       Gün içinde yaşadığım tüm yorgunluklar üzerime çökmüş ve ağırlık yapıyordu.Şimdi derin bir uykuya dalmalı ve sabah yeni bir hayata başlamalıydım.
(Su'nun dram dolu hikayesi tüm hızıyla devam ediyor.Eğer aklınızda hikayenin gidişatı ile ilgili fikirler varsa yorumlarda paylaşabilirsiniz.😜📚💙)