Takıntı

Takıntı-6

O kadar aradığım halde lacivert saçlı birisini bulamadım. O yüzden mavi olsun amk. Medya=Azra Gece, Namı diğer Azrail.

Ah şu giriş cümlesini ne ile başlasa diye düşünürken ne zorluklar çektiğimi bir ben bilirim!

***********
"Vaktinde evlenip gidecektik. Hiç girmeyecektik bu okul işlerine. Baksana ormana giriyoruz. Kaybolsak kim verecek hesabını? Hadi en azından ben küçükken kaç kez kayboldum ama işte diğerleri benim kadar deneyimli değil. Anlıyabiliyor musun kanka? Yani herkes bir Azra olama-"

Parmağıyla gökyüzünü işaret ederek beni susturdu."Kanka bak. Görüyormusun?" biraz gökyüzüne baktım. Bulut var işte. "Neyi görüyor muyum kanka?" parmağını biraz daha kaldırdı. "Bak işte. Egon. Uçuyor!" göz devirerek omuzundan ittirdim ve benden biraz uzaklaşmasını sağladım.

°°°°°°°°
"Burada ölüp gideceğiz. Buradaa ölüüp gideceğiizz." diyerek şarkımı söylüyordum. Artık diğer kişileri de öyle bir hayattan soğuttum ki bana eşlik ediyorlardı.

Şimdi özet geçiyorum. Biz ormanda dolaşırken hoca onu bunu anlatıyordu sonra yanlış bir yere bastı ve aşağıya yuvarlandı. Herkes hocayı kurtarmaya çalışırken ben onları izledim. Çünkü ben inmeye üşendim. Neyse hoca bayılmış oradan düşünce. Salak dikkat etmiyorki bastığı yere. İşi gücü yere tüküren beni azarlamak!

Her neyse. Şimdi biz de kaybolduk çünkü hoca baygın. Yani yolu o biliyor. Hocanın düştüğü yer ise güzelmiş dümdüz ve kenarda nehir var. Daire yaptık sonrada ateş yaktık. Hocanın uyanmasını bekliyoruz.

"Sonumuzun ne olacağını tahmin ediyorum" dedim yattığım yerden doğrularak. Zaten toplasak on kişiyiz. Acıkırsak en şişkoyu yeriz. Yani Nur.
Herkes ne diyeceğimi beklerken derin bir nefes aldım. "Gece bizi kurtlar yiyecek. Yani en mantıklısı onlara kurban sunalım. En şişkomuzu. Nur'u?" Nur bana uzaktan el hareketi çekince sırıttım. Kenarda ağladığını gördüğüm kıza üzüntüyle baktım. "Hey tatlım. Ağlama! İstersen seni de kurban olarak sunabiliriz?"  daha çok ağlamaya başlayınca içimden tam olarak şu geçti; evet seni kurtlara yem olarak sunacağım.