034 || Last Chapter

1K 64 80
                                    

10:21 PM

Jeon Wonwoo
active now

Mingyu: Anong oras kaya matatapos 'tong bonfire? Nilalamig ako kahit may apoy na dito sa harap natin.

Mingyu: Ang ingay nila hyung.

Mingyu: Madaling araw na 'to, sigurado.

Mingyu: Gusto ko na makipag-usap sayo, hyung. (ㆀ˘・з・˘)

Wonwoo: Magsalita ka na kasi, kahit yung tayo lang dalawa nakakarinig. Magkatabi naman tayo eh.

Mingyu: I want some piracy.

Wonwoo: Piracy? 😂

Mingyu: Privacy* kasi

•••

Wonwoo nudged Mingyu's elbow. Sabay na nagkatinginan ang dalawa pero agad rin napaiwas. A shy and a sweet smile can be seen on their face.

••• 

Mingyu: Uy hyuuuuuung

Wonwoo: Ano?

Mingyu:  Hyung naman eh

Wonwoo: Ano nga?

Mingyu: Huwag ka ngumiti

Wonwoo: Anong problema?

Mingyu: Naman kasi

Wonwoo: Hindi kita maintindihan

Mingyu: Your smile will always be my weakness, hyung

••• 

This time, Mingyu was the one who nudged Wonwoo's elbow. Noong magkatinginan silang dalawa ay hindi mapigilan ni Mingyu na mapangiti. While Wonwoo just showed a confused face.

"Hyuuuuuuung." Mingyu whined.

"Ano nga?"

Pasimpleng tumingin si Mingyu sa mga kasama nila. They're busy with their own worlds. May sari-sarili silang pinag-uusapan kaya humarap ulit siya kay Wonwoo, "Hyung, hyung, hyung~"

"Ano, ano, ano?"

"Pwede ba tayong mag-usap?"

"Nag-uusap na tayo ngayon." Pamimilosopo ni Wonwoo.

"Yung seryoso kasi." 

"Okay, okay. Yung seryoso na."

"Nilalamig ka ba hyung?" Panimula ni Mingyu. 

Wonwoo nodded, "Malamig. Ang lakas ng hangin." 

Mingyu smoothly draped a black shawl around Wonwoo's shoulders. Nakita ni Mingyu ang pagpigil ng ngiti ni Wonwoo sa kanyang ginawa. Wonwoo lightly punched Mingyu's shoulder, "Tigilan mo ako sa damoves mo, Mingyu. Diretsuhin mo nalang kasi ako." Wonwoo stated.

Natsukashii • meanieTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon