Do i Still Believe In Love #PHTimesAwards2019

CHAPTER 46: Punishment

Hustisya!

--

Kasalukuyang nasa selda si Lexi, tahimik ito at akala mo e aswang dahil nagkalat ang eyeliner nito sa mata. Hindi nagsasalita kahit na kinukutya siya ng ibang presong kasama niya,

"Dont you dare to touch me" sabi niya sa babaeng kasama niya sa Loob.

"Lexi Yim may dalaw ka"

"Pasalamat ka" -sabi ng maton na babae

Inihatid siya at tumambad sa harap niya ang kaniyang ama at ina, napaluha ang Mommy nito, sabay alo sa kaniya

"Daddy, please alisin mo ako dito," pero nakatikim siya agad dito dahil sinampal siya nito,

"Francisco ano ka ba?, naghihirap na nga ang anak natin nakuha mo pang saktan,

"Kasalanan yan ng walang kwenta mong anak, wala! Wala akong alam na paraan para mailabas ka dito, mabigat ang kaso Mo lexi, hindi ko akalain na ikaw pa ang sisira sa pamilya natin. Napaka disgrasyada mo, hindi ka marunong magisip, hindi kayo nagkakalayo ng kapatid mong bastardo! Pero gagawa ako ng paraan, lintik na buhay to"

Sa pagtagis ng bagang ni Francisco at sa walang tigil sa pagiyak ni lexi ay gumagawa na din ng hakbang ang pamilya ng mga Young sa mga kasong magpapatibay ng ebedensya at sa tuluyan nitong pagkakakulong kay Lexi.

Mabigat ang kakaharapin nila, dahil malakas ang pwersang kinakalaban nila lalo na't may alitan pa naman ang mga Yim laban sa dalawang pamilya.

--

Bea

"It's been a month na din, ang tagal na pala :(" bulong niya habang nakaharap sa glass window mula sa kaniyang kwarto, may hawak itong wine at prenteng prente sa pagkakaupo. Simula ng umalis ito ng pilipinas ay malaki na din ang pinagkaiba niya, sa Kulay ng buhok na nagpatingkad ng pagkakaputi niya, para siyang anak araw sa kinis at pagiging tisay nito. Hindi rin maikakaila ang pagganda ng kaniyang pangangatawan dala ma din siguro ng kinakain at klima ng america. Isa siya ngayong ganap na Nurse dahil ito ang gusto nang kaniyang ama.

"How's your day?" Sulpot ni Byron sa likuran.

"Hmm. It's good!"

"I see. Hmm?"  Magkasama na sila ngayon sa america, may kailangan kasing tapusin si Byron related sa kanilang kumpanya na talagang tumataas dahil sa mga share holder dito. "What do you want to eat?" Pagsisimulang tanong ulit niya

"Kumain na ako" -malamya niyang sagot! Kaya nilapitan niya ito kasabay ng pagsalin ng wine sa isa pang baso

"I know what's on your mind, sa pagkakaalam ko magkapatid tayo at kilala kita base on your face expression" tinignan siya ng masama ni Bea at nangiti ito ng nakakaloko.

"Kamusta na kaya siya :("

Napailing si Byron at natawa ng bahagya, "sa pagkakaalam ko wala siyang idea na nandito kana, dahil wlaa naman nakakaalam ng pagalis mo diba?"

Napabuntong hinga siya sabay inom ng wine. "I miss him" :(

"What if one day, magkita kayo? Handa kana ba?"

Matagal at ilang segundo din bago sumagot si Bea.

"Parang hindi pa yata! Pero Alam mo kuya? Kahit na ang layo ko na sa kahihiyan kaht na malaking tulong ang america sa pagbabago ko e, hindi pa din nawawala yung pagkamiss ko sa kaniya. Sa pagkakaalam ko kasi ito ang tama ito ang sulusyon, pero may side sa puso ko na mali ito, dahil kung magtatago ako ay hindi matatapos ang lahat, lahat ng bagay ay walang magiging paliwanag :( ang hirap nga eh, nakikipagpatentero ako sa nararamdaman ko siguro natatakot o duwag lang talaga ako sa kahihinatnan, hndi ako naging malakas katulad ni Mommy hinayaan ko at hindi ako gumawa ng aksyon, sa tingin mo? Mahal niya pa kaya ako? O namimiss din niya ako? Napatawd niya na din kaya ako sa kasalanan hindi ko alam at hindi ko ginawa? Hays! Hahaha. Shh. Nadadala na ako sa kakanood ng Kdrama. Osya takpan mo yan ah., "