... BÖLÜM... 1...

328 13 17
                                    

"Acılar bir insan için göbek adı olur ismi olur yoldaşı olur en önemlisi her şeyi olur."

Bölüm şarkısı olarak istediğiniz  bir parçayı dinleyebilirsiniz.

İyi okumalar

10 YIL ÖNCE...

yetimhane de sessiz sedasız bir gün vardı ve bu hiç hayra alamet değildi.

bahçeye bakan camdan gökyüzüne bakarken büyük kapıdan içeriye her zaman nefret ettiğim araba girdi.

kimsesiz çocukları getiren araba bina kapısının önünde durdu.

içinden benden bir kaç yaş büyük bir kız çocuğu indirdiler.elinde küçük bir oyuncak bebek vardı.etrafa bakınmaya başladı. yanına gelen aslı öğretmenimiz elinden tutunca ilk başta irkildi.tutmak istemedi sonra aslı öğretmen yere eğilip ona bir şeyler söyleyince ağlamaya başladı ve içeri girdiler.

camı kapatıp yatağımın üstüne oturup aslı öğretmeninin bana aldığı hikaye kitabını okumaya başladım.

yarım saat sonra odanın kapısı açılmasıyla yüzümü oraya çevirdim. aslı öğretmen ve o kız vardı ve hala gözünden sessiz sedasız akan gözyaşları vardı.

...hazel gel seni ailemize katılan yeni arkadaşınla tanıştırayım .adı rümeysa...

aslı öğretmenin yanına gidip bir rümeysa ya bir aslı öğretmene baktım. kız yüzüme bakmıyor yere bakıyordu.

aslı öğretmen yere eğilip benden biraz uzun olan rümeysayla konuşmaya başladı.

...lütfen artık ağlama rümeysacım bak burda yeni hayata başlıyorsun yeni arkadaşlar edineceksin ..biliyorum bu senin için biraz zor olacak ama yapacak başka bir seçeneğimiz yok...

aslı öğretmen bana dönüp gülümsedi ve çıkıp gitti. ikimizde orda öylece durmaya devam ediyorduk.buna son veren ben oldum.
Elimi kıza uzatıp tanışmak istedim.

... Merhaba ben hazel.. Senin isminde rümeysa olmalı...

Rümeysa kafasını kaldırıp yüzüme baktı.
Boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

... Evet adım rümeysa.. Sende mi burda kalıyorsun...

Ona küçük bir gülümseme atıp

... Malesef evet... Dedim.

Elindeki bebeğine bakıp

... Ne zamandır burda kalıyorsun... Dedi.

Tekrar bir gülümseme atıp kafamı sağa sola salladım.

... Doğdum günden beri...

Kafasını kaldırıp gözlerin kocan açıp

... Gerçekten mi?..benim annem ve babam öldü.. Sonra beni tutup buraya getirdiler...

İşte burda kalan her çocuğun olduğu gibi ailesi ölünce hemen yetimhane köşelerine yollamak.

... Peki sana bakacak kimseye yokmuydu.. Hani diyorlar ya amca hala teyze felan o kişiler yok mu hayatından...

Bana bakıp histerik bir kahkaha attı.

... Bir teyzem vardı o da beni kabul etmedi...

Konuyu daha fazla açmayıp onu daha fazla üzmek istemedim.

... Gel sana yatağını göstereyim...

GÖKYÜZÜMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin