11.02.2017
"Her yanış, yeni bir doğuştur."
•
Öznur, Izmir de yaşayan bir üniversite öğrencisidir. Küçüklüğünden beri yetimhane de arkadaşı Asu ile yaşamış, 18 yaşına geldiklerinde oradan ayrılıp bir eve çıkmışlar ve okula oradan devam etmişlerdir. H...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Ben, küçük bir çocukken dizimdeki yaraları umursamazdım. Hergün dışarıda oynadıktan sonra yara bere içinde olan dizlerimden akan kanlar, korkutmazdı beni. Çünkü biliyordum ki onları iyileştiren bir melek vardı her zaman yanımda.
Annem.
Tek başına yaşadığım çocukluğum boyunca, tek başına top oynadım, tek başına saklanbaç oynadım. Şimdi bana diyeceksiniz ki yukarıda arkadaşlarından bahsetmiştin. Değil mi? Peki. Benim hiç arkadaşım olmadı aslında. Olamadı. Bahçede ki çitlerin ardında, beni oyuna çağıranlara hüsran dolu bakışlarımı atsam da yanlarına gidemedim hiç. Babam istemezdi çünkü. Sen büyüyünce çok büyük bir adam olacaksın, böyle arkadaşlara ihtiyacın yok derdi bana. Gözleriyle kalbimi deşerdi. Hatta onlara ne derdi biliyor musunuz?
Sokak serserileri.
Altı yaşında ki bir çocuğa bu adı vermişti babam. Dışarıda masumca arkadaşlarıyla oynayan ve onların bazen haksızlığına uğrayan, eve gittiğinde annesi ona belkide üstünü kirlettiği için ona kızan bir çocuğa, babam çirkin bir ad vermişti babam. Şimdi ise o adı verdikleri çocuklar, bilmem ne ceosu oldular ailelerini gururlandırarak, ben ise babamın onlara verdiği ismi hakkıyla taşıyarak sokak serseri olmuşum.
Tam babamın istediği gibi.
Okul yıllarımda sessizdim. Babamın parasının bilincinde fakat harcamaktan korkuyordum. Evet. Babamın parasını harcamaktan korkuyordum ben. Ne komik değil mi? Bana deselerdi ki ergenlik çağımda aklımın başında olmayacağını gülerdim kendime, şuanki halimden oldukça farkıydım çünkü.
Okuldayken her ergen gibi benimde tutkunu olduğum şeyler vardı,onlar alt bölgelerini yeni yeni keşfederken, ben arabalara tutulmuştum. Burak ile o zaman tanıştım, şimdi nasılsa o zaman da aynıydı. Onunla samimiyet kurmam biraz zamanımı almıştı. Eskiden gelen egosuyla yanında sinek uçurtturmszdı ki rastgele karşı karşıya gelmiştim onunla, o andan beri beraberiz.
Aramızda ki muhabbet ilerleyince, okul çıkışlarında araba kullanmaya götürürdü beni boş arazilere. Ben araba kullanmayı biliyordum, babam onu da öğretmişti bana. Ama onun kadar iyi değildim, onun kendinden emin bir ifadeyle direksiyonu tutması beni etkilemişti. Bu yüzden onunla anlaşarak okul çıkışlarında ondan ders aldım.
Geçen bir ay içinde Burak benimle oldukça yakından ilgilenerek bana araba kullanmayı öğretti. Hemde her türlü arabaya binme fırsatım olmuştu onun sayesinde. Çok mutlu olmuştum o zaman. Çünkü Burak son çalıştığımız gün bana, beni bir yarışa sokacağından ve büyük ödülünde araba olduğundan bahsetmişti. Içimde korku ve heyecanla ona baktığımı hatırlıyorum. Aklıma babamın sert bakışları gelse de siktir etmiştim. Ne çılgındım be!
