Your life can change every second (Niall Horan-1D)

your life can change every second 5

ik ga op een schoon stuk hout zitten en kijk hoe de bomen heen en weer zwiepen door de wind. ik besluit Niall te tekenen. dat de takken van de bomen zijn gezicht vormen en het een magische tekening word. ik ga gelijk aan de slag. als ik de schets af heb kijk ik er met een glimlach naar. het is goed gelukt. ik merk niet dat de tijd voorbij vliegt en het intussen al heel erg laat is geworden. als ik de tekening af heb, ben ik erg blij met de tekening. ik loop sloom naar huis. ik zie dat de school over 5 minuten uit is. ik loop snel naar huis, ik wil niemand uit mn klas tegenkomen. als ik de straat inkom, zie ik Niall een stukje verder lopen. ik ren als een gek naar huis. ik vlieg bijna door de deur heen en ga naar mn kamer. gelukkig zijn mn ouders niet thuis. wel raar dat mn ouders niet thuis zijn, mn vader is meestal rond dit tijdstip wel thuis. ik loop naar mn kamer en kijk wat voor huiswerk in heb voor morgen. al snel ben ik klaar met mn huiswerk. ineens hoor ik de bel hard door het stille huis galmen. ik kijk stiekem door mn raam wie er voor de eur staat. ik zie dat het Niall is. hij kijkt niet zo heel vrolijk, wat zou er met hem aan de hand zijn? ik loop sloom naar beneden, ik heb eigenlijk helemaal geen zin om hem te zien. als ik de deur open doe vliegt hij gelijk naar binnen. ik krijg niet eens de tijd om iets te zeggen, of ik krijg al een klap in mn gezicht. 'hoe kan jouw vader zomaar met mn moeder gaan lopen zoenen, dat vind ik echt niet kunnen!'Niall schreeuwd zo hard dat ik bang ben dat de hele buurt het heeft gehoord. Niall zijn moeder was gescheiden een paa jaar geleden. dat had mijn vader mij verteld, en nu weet ik waarom mn vader dat zo goed wist. ik werd nu ook boos op mn vader en Niall. hoe kon mn vader dat doen, en hoe kon Niall me daar de schuld van geven. ik hield superveel van mn moeder en mn vader, maar dit ging echt te ver. ik stapte boos het huis uit en rende naar de overkant om mn vader eens goed en luid te zeggen dat ik het er totaal niet mee eens was. toen ik binnen kwam zag ik mn vader zoenend met mn overbuurvrouw, en niet  met mn moeder. het maakte me misselijk. ik rende naar mn vader toe en rukte hem van de moeder van Niall af. mn vader keek bang, verbaasd en boos naar mij. ik schreeuwde, huilde en sloeg tegen mn vader aan. het enigste wat er in mn hoofd omging was 'waarom, waarom, waarom'ik schreeuwde toen zo hard als ik kon en ging op de grond liggen huilen. ik lag er 5 minuten toen mn vaderme overeind sleurde. hij leek totaal niet meer op mn lieve vader. hij maakte mij wijs dat ik mn mond moest houden tegen mn moeder. ik knikte geen ja en geen nee. ik wist toch al wel dat ik het tegen mn moeder ging zeggen. ik wou niet dat m,n vader haar voor de gek hield. ik kreeg een klap in mn gezicht. toen liep Niall met een rood hoofd van woede naar binnen lopen. toen hij zag wat mmn vader met mij deed liep hij meteen op mn vader af, hij sloeg mn vader zo hard dat het bloed uit mn vaders neus stroomde.ik vond het deze keer totaal niet erg. ik greep mn kans en kroop snel weg en ging overeind staan. ik rende het huis uit en keek of mn moeder al thuis was. maar mn moeder was er nog niet. wat moest ik nou doen. im wou dat mn moeder het zou weten, maar niet via een telefoontje. ik besloot om maar weer naar het bos te gaan. mn hoofd moest rusten, en alles verwerken. ik liep met gebogen schouders en mn hoofd naar beneden naar het bos. het begon ook nog te regenen. dat was wel weer een pluspunt, niemand kon me nu zien huilen. maar hoe moest dit nu verder. ik had geen idee. ik wist nu nog niet eens wat ik met mezelf aan moest. ik ging in het bos op een modderig paadje liggen. ik zag wel wanneer ik terug ging. maar nu in ieder geval niet !

vote/comment

xxxx