Spaanse kikkers

Hoofdstuk 13

Mara en ik zitten vrijdagmorgen aan de ontbijttafel als de bel gaat. Ik vertik het om open te gaan doen en één of andere Spaanse postbode op de stoep aan te treffen, dus wacht ik geduldig tot ik mams voetstappen over de vloer naar de deur toe hoor gaan.  Even later loopt Julian de keuken in. Toch geen postbode dus.

“Hi. Your mother let me in,” begroet hij ons. Hij komt naast me zitten. “I was wondering… maybe we can go out tonight. If Mara doesn’t mind, of course.” Bij dat laatste kijkt hij mijn beste vriendin aan.

“No, I will spend the whole night kissing my new girlfriend Aura,” grapt Mara.  “No, just joking. I won’t kiss her anymore and I will kill you if you don’t go out together tonight. You have to make her happy again.”

Ik schiet in de lach. “Wil je dat ik hier blijf wonen of zo?”

“Alsof we een keuze hebben,” antwoordt Mara. “En hoewel ik je natuurlijk mis, vind ik het hier eigenlijk ook wel cool. Misschien kunnen we ruilen. Dan vraag ik mijn ouders om jou te adopteren en ga ik hier wonen.”

“Heel graag.” Dan zou ik nog steeds mijn beste vriendin moeten missen, maar daarvoor hebben ze vliegtuigen en vakanties uitgevonden. Het lijkt me heerlijk om weer in Nederland te wonen. Alleen jammer dat ik dan enig kind zou zijn.

Julian zit me al die tijd vragend aan te kijken. “So what do you think about it?”

“I would love to go out with you tonight.” Ik voel kriebels in mijn buik terwijl ik het zeg. Zijn dat nou die spreekwoordelijke vlinders waar het in tijdschriften altijd over gaat? “Maybe we could delete that Sunday-tradition and make it an everyday-tradition.”

“Sure,” reageert Julian. “Actually that’s the greatest idea I’ve ever heard.” Waarschijnlijk is de enige reden dat hij dit plan niet meteen tot uitvoering brengt dat er nog iemand in het gezelschap is. Het zou een beetje asociaal zijn als wij hier dan een potje gaan zitten te zoenen.

“Gaan we shoppen vandaag?,” vraagt Mara met haar mond nog halfvol boterham met hagelslag. Dat laatste heeft ze uiteraard ook voor me meegenomen uit Nederland.

“Natuurlijk. Ik zal je alle coole winkels laten zien.” Dankzij Aura ken ik nu mooi alle hotspots. De straten van het centrum hebben weinig geheimen meer voor me. Stiekem verlang ik echter al naar de avond. Ik kijk naar Julian. “What time tonight?”

“Is it okay for you if I pick you up at seven?”

Ik knik. “Perfect. See you tonight.” Na deze woorden vertrekt hij weer. Ik laat hem uit en ga weer bij Mara zitten. “Ik heb een date!”

Mam komt de keuken binnen in een joggingbroek en een oud trainingsshirt van Carlos. Sinds we hier wonen doet ze in het weekend geen moeite meer om er goed uit te zien, want ze zegt dat Carlos haar zo ook wel leuk vindt. “Was dat je nieuwe vriendje? Julian heet hij toch?”

“Bijna en ja,” antwoord ik. “We gaan vanavond uit. En raad eens, hij is één jaar ouder dan ik. Dat is nog eens een mooi leeftijdsverschil.”

Mam rolt met haar ogen. “Bedankt dat je er weer meteen een sarcastische opmerking van maakt. Die hebben we van jou toch al niet zoveel gehoord de laatste tijd.” Zelf is ze net zo sarcastisch, dus zij moet niks zeggen.

Nu komt ook Carlos binnen. Natuurlijk legt hij meteen zijn handen op mams heupen en zijn lippen in haar nek. Om te kotsen gewoon.

“Kijk, zo gaat dat hier nu dus constant,” leg ik Mara uit. “Ze gedragen zich echt als een stel pubers.”

“Dat is nog altijd beter dan een vervelende puber,” snuift mam. “Want zo gedraag jij je namelijk.”

“Ik heb tenminste de leeftijd daarvoor. Trouwens, mijn toekomstige vriendje is één jaar ouder, heeft geen baan waardoor er mensen ongevraagd in de roddelbladen komen en ik hoef niet voor hem te verhuizen.”  Ze moet vooral niet denken dat zij de enige is die zich als een bitch kan gedragen. Daarvoor heb ik teveel films gekeken.