tutuklusun/sasusaku/

11

Bu bölümü periuchiha'ya ithaf ediyorum

Kıyafetlerimi giyip kapımın önüne çıktım. Gelen siyah arabayı görünce yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Hızlıca arabaya binip kapıyı kapattım.
"Heyecanlımısın? "

"Rei. Uchihaların arı kovanına gidiyoruz. Tabi ki heyecanlıyım"dememle yüzünde bir sırıtış oluşmuştu. Sürmeye başladı.

Sunum binasının arka tarafına gelince arabayı park edip indik. Arka kapıda bile korumalar vardı. Kartımı onlara gösterip geçecekken belimi güçlü bir kol sardı ve anında bıraktı
"Sevgilimden uzak durursanız sevinirim" dedi ve kendi kolunu diğer kolun yerine doladı. Doladığı gibi beni içeri sürüklemişti
"Sağ ol"

"Her zaman"

"Egoist" rei ile her ne kadar yaklaşık 2 haftadır tanışıyor olsak ta çok yakınlaşmıştık. Hafif dar, beyaz boyalı koridoru geçerken biraz tedirgindim. Rei ise hiç bir endişe ve ya duygu göstermiyordu. Koridorun sonunda bir siyah silüet göründü. Beyaza çalan açık gri saçlar, göz bandı...
"Kakashi-sensei? "

"Merhaba sakura. Okuldan beri görüşememiştik. Nasılsın ?"

"Siz neden buradasınız? "

"Seni bu operasyonda yanlız bırakacağımı düşünmedin herhalde"

"Ehhh"

"Ahh bu genç kim? "

"Şey o rei. Aramıza yaklaşık 2 hafta önce katıldı"

"Sakura seni aşk işleriyle hiç düşünmezdim" bunu duyduğum anda panikleyip ellerimi sağa sola sallamaya başladım
"H-hayır öyle bir şey yok"

"Bende rihanna"

"Gerçekten öyle bir şey yok kakashi-san"

"Sadece dalga geçiyordum. Hala bizim aptal sakuramızsın"dedi ve saçlarımı hafiften karıştırdı. Aslında rahatlamıştım. Böyle bir şeyin okula gitmesini istemezdim. Derin bir iç çektim .
"Size de yer ayarladım. Hem de uchihaların tam yanında"

"Bu biraz tehlikeli olmaz mı? "

"Sorun olmaz şüpheleneceklerini sanmam. Ayrıca sakura'nın da heyecan yapmaması gerek. İtachi'nin tam yanında oturuyor"

"NE? "rei den böyle bir tepki beklemiyordum
"Benim aptal sakuram bunu yapabilir"dedi ve elini omuzuma attı. Bense gergin bir gülümseme takınmıştım. "Hadi içeri geçelim"dedi kakashi-sensei ve yeniden yürümeye başladık .

Sandalyelerimizin yanına gelince gözlerimle etrafı taradım. Uchiha yoktu. Oturup kendimi piano ve keman'ın eşsiz düetine bıraktım. Uchihalar da çok bekletmeden gelmişti zaten. En önde itachi, arkasında fugaku ve mikoto, arkalarında madara ve onun da arkasında obito uchiha geliyordu. Obito uchiha, zamanında polis okulunda okumuştu. Fakat bir operasyonda bir kızı kaybettikten sonra okuldan ayrışmış ve 'normal' işlere dönmüştü. İtachi beni görünce gülümsemeye başladı. Nedenini ise tam olarak kavrayamamıştım. Gelip yanımdaki sandalyeye oturdu ve konuşmaya başladı
"Bu ne tesadüf"
Yandan kakashi-sensei'ye bakarak "Tesadüflere inanmam ama bu benide şaşırttı doğrusu"

"Umarım o gün hastanede başınıza bir şey gelmemiştir"

"Çok düşümcelisiniz. Tsunade-sama kaya kadar sert olabilir ama çok yumuşak yanları da vardır " sonra gözüm rei'ye kaydı. Bana öldürecekmiş gibi bakıyordu. Ve ya yanımdaki itachi'ye. Hangimize baktığını çözememiştim. "Mavi gömlek yakışmış"
"Teşekkürler"

"Mavi sever misiniz? "

"Evet siz? "

"Evet"itachi'ye baktım. Beyaz gömek, siyah kravat, siyah pantolon, siyah ceket ve köşesinde uchiha'nın arması olan beyaz bir mendil
"Gömlek yakışmış"dememle yüzünde bir sırıtış belirdi. Bir uchiha'ya göre fazla... Sıcaktı. Rei'ye de bu kafadan lazımdı.