Kristian Kostov Imagines

Don't let me go

'Τέρμα.. Αυτό ήταν.. Είμαι άχρηστη.. Δεν θα τα καταφέρω σε τίποτα στην ζωή μου..' λέω από μέσα μου ενώ κλαίω στο μαξιλάρι μου. Πριν λίγο είχα έναν άσχημο καβγά με τον μπαμπά μου.. Έμεινα όσο μπορούσα δυνατή αλλά κατέληξα να κλαίω όπως πάντα.. Μου είπε οτι με το να ασχολούμαι με τα βιβλία που τόσο αγαπώ, δεν θα βγάλω λεφτά στο μέλλον. Το μόνο που πρέπει να κάνω το καλοκαίρι είναι γυμναστική ωστέ να περάσω στην αστυνομική σχολή.. Φυσικά η αστυνομική σχολή είναι κάτι που θέλει ο μπαμπάς να περάσω και χάρη σε αυτόν, από εκεί που μ'άρεσε λίγο, τώρα την έχω σιχαθεί.. Προτιμώ να είμαι άνεργη από το να περάσω στην αστυνομική σχολή..

Ο ήχος της κλήσης από το κινητό μου με βγάζει για λίγο από τις άσχημες σκέψεις. Σκουπίζω τα δάκρυα από τα μάτια μου και βλέπω με δυσκολία οτι με καλεί το αγόρι μου, ο Κρις. Δεν ξέρω κατα πόσο μπορώ να μιλήσω.. Ωστόσο, το σηκώνω. Δεν γίνεται και να μην το σηκώσω δηλαδή.

"Ναι? (ον.σ.) είσαι εκεί?" με ρωτάει μπερδεμένος ο Κρις όταν βλέπει οτι δεν μιλάω για λίγα δευτερόλεπτα.

Αφήνω έναν λυγμό που κρατούσα εδώ και πολλή ωρα και του απαντάω πως είμαι εδώ.

"Αγάπη μου κλαις ή είναι η ιδέα μου?!" αυτή την φορά διακρίνω ανησυχία στην φωνή του.

Πριν απαντήσω, κοιτάω τριγύρω. Όταν σιγουρεύομαι οτι δεν είναι κανείς, λέω "Ναι. Δεν είναι η ιδέα σου." Πιάνω ένα πακέτο χαρτομάντιλα από το κωμοδίνο δίπλα μου, βγάζω ένα και φυσάω την μύτη μου με δύναμη.

"Έρχομαι από εκεί." λέει και πριν προλάβω να απαντήσω, το κλείνει..

Η αλήθεια είναι πως θέλω να είναι εδώ, δίπλα μου αλλά δεν περίμενα να το κάνει αυτό. Ποτέ δεν έχει κάνει κάτι παρόμοιο.. 'Πρέπει να τον ανησύχησα πολύ..' λέω από μέσα μου και βάζω πάλι το κεφάλι μου μέσα στο μαλακό μαξιλάρι για να ηρεμήσω από τον πονοκέφαλο..

Δεν περνάνε 10 λεπτά κι ακούω τον οικείο ήχο του κουδουνιού του σπιτιού μας.. Κουκουλώνομαι στα σκεπάσματα.. Πανικοβάλλομαι.. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει..Αν ο μπαμπάς ακόμα έχει νεύρα μαζί μου, σιγά μην αφήσει τον Κρις να περάσει μέσα. Εύχομαι να ανοίξει η μαμά την πόρτα..

Ευτυχώς, μετά από λίγο ακούγεται ο ήχος της πόρτας του δωματίου μου που κλείνει. Δεν ξεσκεπάζομαι μέχρι να σιγουρευτώ ποιος είναι.. Θα είναι είτε η μαμά είτε ο Κρις μου.. Ο μπαμπάς ούτως ή άλλως ποτέ δεν θα ερχόταν να μου ζητήσει συγγνώμη ή κάτι τέτοιο..