Kristian Kostov Imagines

A Krismas One

Ένα Χριστουγεννιάτικο δωράκι για εσάς🔻🔺
Καλές γιορτές💖
***
Είναι βράδυ..Κοντά στα μεσάνυχτα που θα σημάνουν τα φετινά Χριστούγεννα. Έξω το χιόνι πέφτει σταθερά, μερικές χιονονιφάδες κολλάνε στο τζάμι του παραθύρου του σαλονιού. Εγώ κάθομαι στον μεγάλο καναπέ του σαλονιού και κοιτάω τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου που λάμπουν δίνοντας μια αίσθηση ηρεμίας. Πάντα μου άρεσε να τα κοιτώ και να σκέφτομαι την χρονιά που σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της. Όλα άλλαξαν φέτος. Άλλαξαν πολύ. Όμως δεν στενοχωριέμαι καθόλου για τις αλλαγές που έγιναν.

Οι αλλαγές που έγιναν ήταν θετικές. Με βοήθησαν ήδη και θα με βοηθήσουν πιο πολύ στο μέλλον. Από την πρώτη στιγμή που ο Κρις μπήκε στην ζωή μου ήξερα οτι θα με άλλαζε. Ήξερα πως τα μονοπάτια μας θα ενώνονταν κι εμείς θα συμπορεύαμε μαζί στο ταξίδι της ζωής. Γι'αυτό δεν του αρνήθηκα όταν μου ζήτησε να μετακομίσουμε μόνιμα στην Ρωσία. Γνώριζα πως αυτό ήταν κάτι μεγάλο για μένα μιας και έχω ταξιδέψει μόνο για μια φορά στο εξωτερικό μαζί με την οικογένειά μου. Φοβόμουν πως δεν θα τα βγάλλω πέρα. Αλλά όπως πάντα οι προβλέψεις μου βγήκαν λανθασμένες. Από την μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Μόσχα, όλα άλλαξαν προς το καλύτερο. Βρήκα την δουλειά που αγαπώ, κάτι που θα ήταν αδύνατο στην Ελλάδα, και απέκτησα μια Ελληνίδα φίλη. Ακόμα, τι πιο καλύτερο να μένεις στην πόλη που πάντα ήθελες να πας συγκατοικώντας με το άτομο που αγαπάς?

"Που ταξιδεύεις πάλι (ον.σ)?" με ρωτά ενώ αγκαλιάζω πιο σφιχτά τα πόδια μου. Μπορεί να έχουμε ανάψει το τζάκι κι εγώ να έχω σκεπαστεί με μια γαλάζια κουβερτούλα αλλά κρυώνω ακόμα.

"Απλά σκέφτομαι το πόσο χαρούμενη με έχεις κάνει." του απαντώ έχοντας ένα αληθινό χαμόγελο.

Ο Κρις κάθεται δίπλα μου σκεπάζοντας και τον εαυτό του με το σκέπασμα. "Χμμ.. Πάλι είσαι μέσα στο μυαλό μου?"

"Μη μου πεις!" του λέω γελώντας ενώ γυρνώ προς το μέρος του.

"Ναι. Πάλι σκεφτόμασταν το ίδιο!" χαχανίζει και το ίδιο κάνω κι εγώ. Το χαμόγελό του είναι θυσαυρός. Θα μπορούσα να ζήσω βλέποντας μονάχα το υπέροχο χαμόγελό του.

"Ε δεν γίνεται αυτό!" αρχίζω να γελάω πιο πολύ. 'Μάλλον με έπιασε νευρικό.' λέω από μέσα μου.

"Κι όμως γίνεταιι! Και τώρα ξέρεις τι νομίζω οτι σκέφτεσαι?" του γνέφω πως όχι. "Οτι θες να σε γαργαλήσω..!"

"Ιι όχι! Δεν θέλω! Σταμάταα!" του απαντώ ενώ εκείνος με γαργαλά στην μέση μου. Ξέρει οτι εκεί γαργαλιέμαι πιο πολύ και το κάνει επίτηδες. Ενώ προσπαθώ να το ξεφύγω, πέφτουμε κι οι δύο στο παγωμένο πάτωμα. Εκείνος είναι από πάνω μου τώρα. Για κάποιο λόγο, τώρα δεν κρυώνω.

Πριν προλάβω να σηκωθώ, εκείνος με φιλά. Στην αρχή το φιλί μας είναι απαλό όπως το άγγιγμα του βελούδου. Στην συνέχεια όμως, εκείνος το εμβαθαίνει κάνοντας την καρδιά μου να χτυπά γρηγορότερα. Σκέφτομαι πως τον θέλω εδώ και τώρα. Εκείνος όπως φαίνεται έχει άλλα σχέδια. Σηκώνεται από πάνω μου δίνοντάς μου το χέρι ωστέ να σηκωθώ κι εγώ.

"Γιατί εεμ.. Σηκώθηκες?" τον ρωτάω κοιτώντας κάτω. Νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν.

"Αχ μωρό μου.. Δεν ακούς τις καμπάνες? Είναι Χριστούγεννα!!" μου λέει ενθουσιασμένος ενώ αγγίζει τα μάγουλά μου. Η αίσθηση των χεριών του επάνω μου είναι εθιστική.

Πράγματι δεν τις είχα ακούσει.

"Χαρούμενα Χριστούγεννα (ον.σ.) μου." λέει και έπειτα με φιλάει γλυκά για μια ακόμη φορά.