BLOOD ACADEMY

CHAPTER ONE

CHAPTER 1:

DEVON'S POV

"Devon talaga bang gusto mo malaman ni Mommy yung Sekreto mo? Sabihin mo sakin madali lang naman ako Kausap Devon Hahaha. Di ko moko madadaan sa pagiging tahimik mo" ~Sambit ng aking Kapatid.

Di ko sya sinagot, magsasayang lang ako ng laway sakanya at ayoko din sya kausap.

"Di kaba natatakot na malaman ni Mommy? Ano kaya magiging reaksyon nya kapag sinabi ko na sakanya ngayon? Palagay ko itatakwil ka nya bilang anak Hahahaha. Ikaw naman kasi gagawin mo yun dun pa sa kitang-kita ko kawawa naman si Mommy"

Napatigil naman ako sa sinabi nya, tama paniguradong itatakwil nya ko baka nga di lang itakwil ayokong dumating ang panahon na di na nya ako ituring bilang anak.

"Nagsisisi kana ba Mahal kong Kapatid? Ikaw naman kasi bakit mo ba yun ginawa, Nakaka-awa ka! Sa oras na malaman ni Mommy kung ano ang ginawa mo panigurado kamumuhian ka nya Hahahaha"

Naglakad na sya palayo kung nasaan ako pero muling Humarap sakin at ngumisi isang malademonyong ngisi. "Okay! I'll give you some time to think about my suggestion, gusto kong mawala ka sa buhay namin dahil in the first place wala ka naman talaga dapat"

Naglakad na uli sya palayo sakin, di ko na kilala ang aking kapatid di naman sya ganyan dati. Mapait akong napangiti ng malala ko sya. Sya ang dahilan ng lahat ng ito kung bakit pati sarili kong kapatid nagbago. Dapat lang talaga sakanya yun, Kailanman di ko pinagsisisihan ang ginawa ko .

--------------*

Naglakad ako papunta sa Garden namin, nakita ko ang pinakamamahal kong ina. Lumuluha nanaman ito makakayanan ko bang iwanan ang ina ko sa kapatid kong demonyo? Yun kasi gusto ng kapatid ko ang Umalis sa Buhay nila. Simula ng Nagbago ang aking kapatid nawalan na ako ng Tiwala sakanya .

"Oh anak kanina kapa ba dyan?"~Sambit ni Mommy

Naglakad ako papunta sa kinaroroonan nya at umupo sa kanyang Tabi.

"Yes! Your crying again."~Malamig na Sambit ko

May gumuhit na Sakit sa kanyang mga mata. Hindi man nya sabihin alam ko ito dahil anak nya ako at kilala ko sya.

"I'm sorry, di ko lang mapigilan na alalahanin ng dati, kung san buo pa tayo at masaya pa tayo yung parang walang problemang kinakaharap"~Nakangiti nyang sinambit ang mga yun habang nakatingala sa Langit.