My Best Friend is a Jerk. [fin]

Thirty One

Chapter 31

Bakit ang bigat ng pakiramdam ko?

Dinilat ko ang mga mata ko at bumunga sa akin ang puting kisame at nakahga ako sa kama na parang nasa hospital ako...

"Sweetheart?" Napalingon naman ako sa humawak ng kamay ko. Si Mama?

"Ma?"

"Oh, Buti at nagising ka na! Alam mo ba pinag alala mo kami ng Papa mo! Nasa isang meeing kami tapos may tumawag sa amin na naospital ka daw at nabaril!" Napangiti naman ako. Minsan kasi mas gusto ko na nasasaktan ako para makita ko na concern parin sa akin si mama.

"May masakit ba sayo? Magsalita ka nga!" Naluluha naman ako at pinilit kong magsalita.

"Ma, I'm sorry" Napakalma naman si mama.

"Sorry po kung pinag alala ko kayo. Sorry po kasi na abala ko pa kayo"

"Hindi anak, H'wag ka magsorry"  

"Bata pa lang po ako hidi ko na  maiintindihan kung bakit kayo nagagalit sa akin, Kaya kahit mahirapiniintindi  ko lang din po. Alam ko naman po isa sa dahilan kaya kayo nagalit dahil hindi niyo ako tunay na anak. Na pinilit lang kayo  ni Papa na ampunin ako. Sorry, Ma. Kung iniisip niyo na kaagaw niyo lang po ako sa attensyon ni Papa--" Hindi ko na napigilan ang pagiyak ko lalo na ng maramdaman ko yumakap si Mama sa akin.

"I'm sorry, Hindi ko alamna masiadu na pala kita nasasaktan. Hindi ko alam na  ganyan na pala ang nasa isip mo. Kahit kailan hindi kami nagsisisi na ampunin ka"

Tama po kayo. Ampon lang po ako ng Balmaceda sabi nina Mama at Papa hindi na daw mahalaga kung saan ako nangaling ang importante ay may pamilya daw ako.

Kahit kailan naman hindi ako nagtanim ng galit sa kanila kaya sa twing wala sila para alalayan ako hindi ako nagagalit dahil wala naman ako karapatan dahil ampon lang ako. Pero  kahit ni minsan hindi pinaramdamdan ni Papa un sa akin.

"Sorry anak kung kailan umabot pa sa ganito bago tayo nagka ayos."

Nagyakapan lang kami hanggang sa dumating si papa at nagulat pa nga siyang makita kami ehh. Ngumiti naman siya at lumapit sa amin at niyakap kami.

Hindi rin pala masama ang nangyari sa akin.

Ilang weeks na rin ako nakapag absent. Pagkatapos ng nangyare sa akin madalas na ako tinatawagan ni Dedge sa phone Ang weird nga eh.

Minor lang naman ung tama sa akin na bala. Ung Kidnappers? Nahuli sila pero hindi nahuli ang pinaka leader nila eh. 

 Minsan din ay dumalaw sa akin sina Tita Linnette at Tito Gilbert na sakto naman na nandun si Mama.

"Magandang Hapon" Bati ni Tita Linnette at ngumiti naman siya kay mama at gumanti din ng ngiti si mama. Sa  palagay ko ay magiging maayos na ang lahat.

Malapit na ang Academy Week namin. Puro booths. Buong month puro activities. Practice para sa games, competition at pati na rin ang BATTLE OF THE BANDS un kase ang main event. GUSTO KO NA PUMASOK!

"Anak, Kamusta na pakiramdam mo?" - papa.

"Okay lang po ako, Pwede na po ba ako pmasok??" - ako

"Sa Lunes pwede na" - papa

"HAHA, Aus! :)" - ako

'arf arf'

"Pa, Pwede ko pa ba ilabas muna si yam yam??" - ako

"Ha?" - papa

"Kaya ko na po..Pleasssse kailangan ko din po kase ng sariwang hangin, sa park lang naman po ako"