KAYALIKLAR

9.Bölüm "Uzaylılar"

9. Bölüm "Uzaylılar"

Karşımda dünyanın en boktan olan insanı Çınar duruyordu. Göz yaşımı tutamadım ve sol gözümden bi damla düştü. İrem söze atladı "Kanka çağırmayacaktık ama önemli bişey söyleyecekm-" derken sözünü kestim. "S-sus!" Ağlamam şiddetlenirken Kimse konuşmuyordu. Daha neden burada olduğumu düşünüp elimin tersiyle gözlerimi sildim. Koşar adımlarla oradan uzaklaştım. Simayla Sıla peşimden gelmişti ama yanlız kalmak istediğimi söyleyerek onları gelmemeleri için ikna ettim. Şu an sadece müzik dinleyip denize bakmak istiyordum. Kızların bana eskiden hediye olarak yaptığı duvara "iyiki doğdun" tarzı yazılı şeylere baktım. Yazı yazılan duvar alçaktı. Üstüne oturdum ve cebimden telefonumu çıkardım. '%3' imgesini görünce şansıma saydırdım. Hava kötü olduğu için dışarıda pek kimse yoktu. Tuttuğum gözyaşlarını serbest bıraktım. Çınar benim 3 yılımdı. Fakat bi kıza yapabileceği en büyük şerefsizliği yapıp beni aldatmıştı. Bende saf gibi bunu görememiştim. İşte erkeklere olan güvensizliğimin sebebi Çınar'dı. Yağmur hafiften başlayınca ıslanacağımı anladım. Ama umrumda değildi. Hırkamın şapkasını geçirip denize bakmaya devam ettim. Büyük bi fırtına gelecek gibi gözüküyordu. Simaydan gelen bilmem kaçıncı aramayı reddettim. Ayağa kalkıp telefonu cebime koydum. Sırt çantamı tek omzuma takıp yerdeki taşı elime aldım. Denize daha yakınlaşarak taşı var gücümle fırlattım. Beni biraz rahatlatıyordu. Kızlar nerde olduğumu hemen bilecekleri için sahilin arka yolundan gitmeye başladım. Başka bi yere gidemeyeceğim için okulun yatakhane kısmına Recep amcaya selam vererek girdim. Odanın kapısını çaldığımda Sıla açtı. Ne yapacağımı gayet iyi bilerek kollarını açtı. Ona sımsıkı sarıldım ve ağlamaya başladım. Birkaç dakika sonra çekildim. "Hani o bok kafası için bidaha ağlamayacaktın?" Diye sordu Sıla. Sırıtarak güldüm ve "Mal ya," dedim. Koltukların oraya giderek "Herkes nerde?"dedim. "Seni aramaya çıkmışlardı dur ariyim." Dedi ve telefonunu aldı. Kulağına götürdü. Birşeyler dedi ve kapattı. Yaklaşık 15 dakika sonra kapı çaldı. Sıla koşarak açtı. İçeri hayvancasına seslerle dalan Simay ve İreme bakıp kahkaha attım. Gelip bana sarıldılar. Biraz aptal hareketler yapıp beni güldürmeye çalıştılar. "Şey, Canerler neden gelmedi?" Deyiverdim birden. Simay stres çarkıyla hareket yapmaya çalışarak, "He, Recep amca içeri almadı." Dedi ve sırıttı. Bende ona gülümsedim ve havaya attığı stres çarkını kapıp çevirmeye başladım. Hepimiz birden gelen bildirimle telefonumuzu açtık.

'Uzaylılar' grubuna eklendiniz.

Açıp konuşmalar kısmına girdim.

"Bu ne len?" Yazdım.

AteşSu : Grup.

Hıyar(Simay) : Vay canına!

AyazBok : Tabikiside ne sandın?

Başbelam (İrem): Grup ismine bayıldım yanlız sjjdknsnd

Hıyar : Aynen he.

Canerciğim : Lan bi susun aq.

Ben : Grubu siz açtınız aq.

Ben : Ne işin var ayrıca? Pis işsiz jzjdjfa

Canerciğim : Enes ve kuyruklarına buluşma yeri söylüyorum. Anlarsın.

Başbelam : Anca şiddet amk. Başka yol yokmu?

VolkAndaval : Yok.

Hıyar : Hiç bulaşmayın mesela?

AyazBok : Sana mı sorcaz aq?

Hıyar : He.

Hıyar kişisi gruptan çıktı.