The 10 Wounds [Ολοκληρωμένη]

Ο Παππούς Connor

Θα ξεκινήσω να σας διηγουμαι τις 10 πληγές μου ή αλλιώς τα δέκα μου τραύματα πρώτα με τον παππού Connor.

Ας μην γελιόμαστε,ο πιο αγαπημένος μου ήταν και είναι πάντα ο παππούς Ithan. Αλλά αγαπούσα πάρα πολύ και τον παππού Connor.

Ο παππούς είχε μανία με την θάλασσα, τα σκάφη, τα ψάρια γενικά ότι είχε να κάνει με το νερό.

Έπαιρνε συχνά το σκάφος του και πήγαινε για ψάρεμα η για βόλτα. Πολλές φορές μας έπαιρνε και εμάς μαζι: εμένα, την Ariana και τον Connor.

Ο παππούς Connor με την γιαγιά zoe είχαν μόνο ένα παιδί. Πίστευαν ότι μετά από το πρώτο τους παιδί είχαν ολοκληρωθεί και δεν χρειαζόταν δεύτερο. Οι γονεις μου βέβαια δεν ειχαν την ίδια άποψη. Ήθελαν 3 παιδιά για να μην αισθάνονται μοναξιά μεταξύ τους.

Αλλα ας γυρίσουμε στον παππού.

Μια μέρα η γιαγιά πήρε τον παππού και πήγαν στο χωριό της. Εκεί δεν υπήρχε θάλασσα. Εκατσαν εκεί περίπου ένα μήνα.

Όταν γυρίσανε ο παππούς είχε πάθει στέρηση από την θάλασσα και το σκάφος του και έπρεπε οπωσδήποτε να πάει μια βόλτα.

Ο καιρός δεν ήταν ότι καλύτερο.
Υπήρχε ένα μεγάλο σύννεφο που δήλωνε ότι θα βρέξει και δεν υπήρχε ήλιος. Παρόλα αυτά ο παππούς έλεγε πως θα γυρίσει πριν ξεκινήσει η βροχή.

Ρώτησε τον μπαμπά μου αν ήθελε να πάει μαζί του αλλά δούλευε και η μαμά δεν άφηνε τον Connor να πάει μαζί του λόγω καιρού.

Οπότε ο παππούς πήγε μόνος του και η γιαγιά ήρθε σε εμάς γαι επίσκεψη.

Εγώ τότε ήμουν 8 η ariana 6 και ο Connor 4.

Η ώρα είχε πάει 8:00 το απόγευμα και η βροχή είχε ξεκινήσει. Ο Παππούς δεν απαντούσε το τηλέφωνο του. Η γιαγιά είχε αρχίσει να κλαίει από την ανησυχία της.

Έτσι η μαμά μου πήρε την αστυνομία αλλά της είπαν ότι λόγω του καιρού δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.

Έτσι καλέσαμε τις ειδικές δυμανεις, οι οποίες έστειλαν ένα ελικόπτερο για να τον ψάξουνε.

Κατά τις 10 το βράδυ είχαμε νέα. Βρέθηκε το σκάφος του παππού.
Ο παππούς όμως όχι. Τώρα δεν ξέρουμε αν το σώμα του το φάγανε τα ψάρια η αν συνεχίζει να πλέει κάπου στον ωκεανό. Λόγικα το πρώτο καθώς έγιναν εκτεταμένες έρευνες για το σώμα του χωρίς αποτέλεσμα.

2 μέρες μετά κάναμε μια συμβολική κηδεία για την μνημη του καθώς σώμα για ταφή δεν είχαμε.

Τι είχε συμβεί κανείς δεν γνώριζε.
Η γιαγιά έπεσε σε βαριά κατάθλιψη. Αυτό που την βοήθησε να το ξεπεράσει ήταν τα αντικαταθλιπτικα. Αλλά και πάλι δεν μπορείς να ξεχάσεις η να ξεπεράσεις εύκολα κάτι τέτοιο.

Και η μαμά ήταν έτοιμη να πέσει σε κατάθλιψη όμως μετά από μια συζήτηση με τον μπαμπά κατάλαβε ότι έχει 3 παιδια που την χρειαζόταν περισσότερο.

Εγώ είχα στεναχωρηθει πολύ. Εκανα 3 μέρες να παω σχολειο. Τον αγαπούσα πάρα πολύ τον παππού. Ήξερα ότι έχει πεθάνει. Όλοι μας το ξέραμε. Εκτός από την γιαγιά η οποία πίστευε ότι θα γυρίσει. Και όσο και αν τις λέγαμε ότι αυτό είναι απίθανο εκείνη συνέχιζε να το πιστεύει. Και μετά ήρθαν και τα άλλα.... τα οποία την απότελείωσαν!
Όλους μας μας αποτελειωσαν τα άλλα. Αλλά τι να κάνουμε η ζωή είναι άδικη!

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Συγγνώμη αν αυτό το κεφάλαιο είναι μικρό απλά έτσι τυχαίνει με τις ιστορίες❤

Επίσης θα ήθελα να τονίσω ότι δεν θέλω με τις διηγήσεις να προσβάλω κάποιον ή να κοροϊδέψω κάποια κατάσταση. Όλα είναι μέσα στην ζωή και όλα μπορούν να συμβούν💘

Αν σας άρεσε σχόλιαστε και ψηφίστε (⭐)

FOST
~~~~