თავი 1
ცხოვრებაში ერთელ მაინც დგება წამი , როდესაც უბრალოდ ნებდები,სურვილის მცირედი ნაპერწკალიც კი არ გაგაჩნია , რომ იბრძოლო,გზა განაგრძო და შენი ჯვარი, რომელიც დაბადებიდან გერგო ღირსეულად ატარო . სწორედ ასეთი მომენტები ცვლის ადამიანს , აქცევს ყინულად რომლის გალღობაც თითქმის შეუძლებალია , თითქმის ... ამ დროს ადამიანის გულში , მზის სხივები ვერ აღწევს მასში წყვდიადი ისადგურებს . სულში ისეთი ქარბუქი დგება , რომ შეეძლოს გარეთ გამოღწევა ალბათ ყველაფერს გაანადგურებდა .
9 თვის წინ
გოგონა სისხლიან თვალებს ნელა ახელს , არ სურს რეალობის დანახვა , გულში ლოცულოობს , რომ ყველაფერი უბრალოდ კოშმარი იყოს . გამოღვიძება სურს... რეალობიდან გამოღვიძება ... ტყვიების ზუზუნი აბრუნებს დედამიწაზე , ხვდება რომ ეს სიზმარი არ არის , ეს რეალობაა .. იქვე მიგდებულ იარაღს ხელს სწრაფად ავლებს მირბისს შტაბისკენ სადაც მისი თანამებრძოლები ეგულება . მირბის უკან მოუხდევად მის თავზე ტყვიების წვიმაა .. გულისსიღრმეში სურს კიდევ ამ წვიმამ დაასველოს .. სისხლით ... შეიწიროსს . ამ ფიქრებში გართული უკვე შტაბის წინ დგას , ეშინია იმ სურათის ,რომელიც შეიძლება შიგნით დახვდეს .. მაგრამ ვალდებულია კარი შეაღოს ... რას გრძნობს ის ახლაა ?? არაფერს მთლიანად გაყინულია ნელა უახლოვდება თავის მეთაურს ხელში იღებს ბიჭის გაყინულ ხელებს , მის გათბობას ცდილობს .. ალბათ ყველაფერს გაიღებდა მისთვის , ნაზად ეხება ტუჩებზე , პირველი კოცნაა პირველი და უკანასკნელიი .. ირგვლივ ყველაფერი ბნელდებაა , ისევე როგორც მის გულში...
9 თვის შემდეგ
უკვე ცხრა თვე გავიდა .. ცხრა ცარიელი თვე , გრძნობების ემოციების გარეშე.. ირგვლივ ბევრი რამ შეიცვალა მაგრამ შიგნით ისევ ისეაა.. როგორ იმ წამს .. ისევ ბნელა . . ალბათ სამუდამოდ ... ფიქრებში გართულ გოგონას ხმა აბრუნებსს რეალობაში :
-რია უფოსი თავის კაბინეტში გიბარებთ .
ეს გოგონაა , რომელიცზანტად დგება სკამიდან და ნელა მიდის კაბინეტისკენ არის რია მანობანი , ქალი რომელმაც ბევრი გადაიტანა , ბევრს გაუძლო .. სამხედრო , რომელმაც არაერთი ადამიანის სიცოცხლე გადარჩინა იმ ერთის გარდა, რომელიც ყველაფერს ნიშნავდა მისთვის .. დღემდე თავს დამნაშავედ გრძნობს თავისი საყავრელი მამაკაცის სიკვდილში . რადგან მძიმე წუთებში მის გვერდით არ იყოო . დიახ მას მთელი გულით უყვარდა თავის მეთაურიი , ჩუმად თავისთვის უყვარდა ...
-შეიძლება შემოვიდე ??
-მობრძანდით რია , საქმე მაქვს თქვენთან . წარმოთქვა ბოხმა ხმამ .
-გისმენთ უფროსო
-რია, ვიცი რომ ეს შენთვის არ იქნება მარტივად აღსაქმელი მაგრამ გთხოვ ბოლომდე მომისმინე , აღარ დავიწყებ იმის ახსნას თუ როგორი მძიმე იყო ბოლო ცხრა თვე შენთვის . ამიტომ გადაწყვეტილება მიივიღე აღარ ვაპირებ შენს წაყვანას ფრონტის ხაზზე . დღეიდან სხვა განყოფილებაში დასაქმდები .. იქნები პირადი დაცვა ცნობილი ადამიანების , ზუსტად ისე როგორც თავიდან , ხომ გახსობს შენი კარიერის პირველ დღეებშიც დაცვა იყავი. არაბი შეიხის მასთან დიდ წარმატებას მიაღწიე , სწორედ ამიტომ ისევ თავიდან დაიწყებ .. დაივიწყებ ყველაფერს ცუდს .. ისევ ახვალ მწვერვალზეე .. სწორედ ამის შემდეგ გახდბი ისევ სამხედრო.
რიას ხმა არ ამოუღია იცოდა , რომ შეწინააღმდეგება აზრი არ ქონდა . თანაც იმასაც ხვდებოდა , რომ ეს ცხრა თვე მართლაც საშინელი აღოჩდნდა მისთის . თითქმის არ ჭამდა , არ ლაპარაკობდა უარყო ყველა და ყველაფერი . გოგონამ წამით გაიფიქრა , რომ ყველაფრის ახლიდან დაწყება კარგიც კი იქნებოდა მისთვის უფროსს თავი დაუკრა და კაბინეტიდან უხმოდ გავიდა ....
YOU ARE READING
,, საკურა "
Fanfictionგამარჯობათ მეგობრებო ეს არის ჩემი პირველი მცდელობა :) ნუ დამზრახავთ :)შემიფასეთ ნაშრომი ობიექტურად :დდ ისტორია ჩემს ჟირაფზე პარკ ჩანიოლზეაა ...