Sevgimin sahibi diye adlandırdığım sevgi bulutu diye çizdim ben gökyüzünde seni
yağmur eşliğinde ,
Hemde karanlığın emdiği ve bir o kadar da süt vermediği beyazlıktı matem ,
Endişeyle sabaha küfür ediyorum bazen bu yüzden ...
Nedeni belli aslında , erken vakitte örtmeye çalışıyorum sadece üşümesin diye dünyamız .
Aynaydı yüreklerimiz yüreğimize ,
Aynı değildi ama öfkelerde , yok ile var olan bir cümlenin kahpeliği işte öfke ,
Yaşamaya dair ne varsa alır götürür , götürür de ışıksız bırakır önünü .
Yılmazsın , abdalsındır ..
Bir umuttur aslında bekleyiş demeden bodoslama dalarsın
Ya sonra !
Canına yandığın papatyaya basarsın , lakin ışıksız ortamda ne kadar düz yürüyebilir ki abdal .
