Saldılar üstadım , felaket gönülden saldı
Sabır taşını çekti bir çocuk oyuncak sanıp , karşı tarafta saldı tahammülü
Mevzilere kaldık anlayacağın , kimi gördüğüyle kimi baktığıyla .
Gecenin bi vaktinde insan neden elinden tutar ki hüznün
Çok kolay geliyor insan oğlunun başına geçer demesi
Ufak sancısıyla anlıyor tabi insan geçtiğini .
Diyemiyorsun ki dert derttir , anlatamıyorsundur mesela
Sen onun yasına ersende o senin yaşına yeltenmiyordur
Diyenede ufak bir gözyaşı vakit kalıyor aslında
Çünkü olgun olmanın takdir belgesidir bu hayatın sana verdiği .
Adı ve şanı yürüdü kibirin bu arada
Çaksan alevlenecek bıraksan toprağı kötü kokacak
Aslında çocuğuna bırakabileceğin en büyük mirasındır , kendinden bir iz olarak
Hatırlanmak güzel şeydir nede olsa , vicdanın sızlattığı yer bile kafi .
Kardeş dostunu ararsın anlatmak için gölge misali ya , izi muamma
Mevsimlere sürmek gerekir baharımızı ,
Bayım bu mısralar gibidir yaşam duygusu mübalağı sever , anlamı gider ama ilk tepkisi yok olmaz .
Işıksa önümüz , görmemiz gereken yerde bizde görmek istemediğimiz yerde .
ve hakikat bu ,
Ateşten çıkartmak lazım külleri .
