Merdivenlerden inerken Mavi bir anda bagirdi "Gunun sahibi de geldi iste." "Ah" dedim elimi alnima vurarak. "En nefret ettigim gün de gelmis desenize"
Dogum günlerinden oldum olasi nefret etmisimdir. Yaslaniyoruz ve bunu kutluyoruz cok sacma degil mi? Bu hareketime herkes gülmüstü. Ve tabi karsilik olarak ben de sahte gülücüklerimi gondermeyi unutmadim.
Mavi'nin annesi-babasi olan Eda halam ve Murat enistem de buradalardi. Yanlarinda kaldigim Seda halam mutfaktan bize seslendi. "Hadi herkes kahvaltiya". Mutfaga dogru sürü halinde yürümeye basladik. Herkes masaya bakip islik calinca islik calmaya calisan Maviş'ime baktim. Güldüğümde sinirle ayagini yere vuran 'Vurmak az kalir tepiniyo resmen' kuzenime baktim. "Gulmesene yaa" diye cirlayinca yüzümü burusturup kulaklarimi kapatarak gulmeye devam ettim. "Hadi hadi tartismayi birakip oturun artik" diyen Eda halama tebessumle karsilik verip oturdum yerime. Mavi de yerine oturunca ben de ona siritarak bakmaya baslayinca kollarini gogusunde birlestirip gozlerini kisarak bana ölümcul bakislar atmaya basladi. Tekrar sirittim ve Seda halama döndum.
"Hersey her zamanki gibi muhtesem halacim ellerine saglik" dedim. Halam tebessum ederek "Bugun ki hersey senin icin canim" dedi. O an da Berke' nin masada olmadigini fakerderek Seda halama "Berke nerde? Koray enistem de yok ortalikta." diye sorunca "Onlar erkenden ciktilar" diye cevap verdi halam. Neyse dedim icimden.
O an telefonumdan gelen mesaj sesiyle salona gecip mesaja baktim. Berke'den di.
Berke
"Hemen gelsen iyi olucak kuzen. Burda gormeyi cok isteyecegin birsey var. Eski depodayiz"
Eski depo enistemin karanlik islerini hallettigi büyük biyerdi. Ne olmus olabilirdi ki.
