Him or Him

6.

Het is echt niet alsof ik ervoor had gekozen.

Eigenlijk wel.

Maar ik wou het echt niet.

Eigenlijk wel.

Ik kan m'n gevoel niet kiezen oké, het gaat gewoon vanzelf. Ik kon er niks aan doen.

Niet helemaal waar.

Hij is gewoon zo leuk en aantrekkelijk en, en, en... ja en dat ja.

Ga verder.

Ik wou het echt niet. Oke eigenlijk wel.

Het is eigenlijk heel simpel, ik en Felix hadden een soort van heel misschien gezoend. Toen vonden we elkaar een soort van misschien leuk. En heel misschien vind ik hem nu nog steeds leuk, maar dat mag niet. Want hij heeft een vriendin, althans volgensmij. Zaterdag ga ik dus met hem naar een festival. Dat ga ik dus echt NOOIT van m'n leven volhouden. HeLp.

Nu vraag je, je vast en zeker af ; hoe is het dan gebeurt? Vrij simpel, ik vond hem al een tijdje leuk, maar ik ben cool en deed alsof ik hem niet zag staan. Cool hé?!

Opgegeven moment gingen we met een groep afspreken, alles was gezellig. Dit ging een tijdje door. Ik leerde hem dus beter kennen en we hadden echt een hele goeie klik samen. Later zat ik ook op huiswerk begeleiding met hem. We hadden best wel heel vaak oogcontact met elkaar en je voelde een soort van "gezondespanning". Na 2maanden vroeg hij me eindelijk persoonlijk om af te spreken. We gingen naar mijn huis en begonnen toen een serie samen. Dit deden we een week lang. Toen die week was afgelopen gingen we maandag weer afspreken. En ja toen ging het eigenlijk vanzelf. Het gebeurde gewoon opeens. We zoende gewoon en dat was het ook. Ik wou ook niet meer als je dat dacht.

Het was daarna trouwens niet awkward ofzo, ik voelde me echt heel comfy en goed bij hem. Zo'n blij en vrij gevoel had ik. Ik was super gelukkig.

We hadden die zelfde week nog afgesproken en alles leek leuk en gezellig te zijn, maar hij dacht er denk ik anders over. Helaas. Die week daarop nam hij meer afstand van me, ik vroeg waarom. "Ik heb het druk" was z'n antwoord, maar ondertussen was hij wel met het meisje waar hij nu iets mee heeft. M'n hart was gebroken. Ik ben nu nog steeds niet over hem heen. Maar die spanning die we hadden is er nog steeds. Ik weet niet wat ik er van moet vinden, ik weet niet wat ik moet doen.

Ik kwam aan bij jasmine d'r huis. Ze deed gelukkig binnen No-Time open.
"Jasmine, help" zuchtte ik toen ik op d'r bed plofte. "Felix?" Vroeg ze terrecht. Ik knikte. "Ik weet niet wat ik moet doen, hij is er zaterdag bij, maar ik ben niet over hem heen. Wat als ik iets doms doe, wat als het heel awkward word, wat als ik een emotional break down krijg, wat al-"

Ze kapte me af. "Luister, je bent dol op festivals je moet dit niet laten verpesten door hem" zei ze. Terrecht, ik moet het niet laten verpesten door hem, maar ik ben veelste zwak als het om hem gaat.

"Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind hem gewoon veelste leuk. Waarom moest ik hem dan ook leuk vinden?! Waarom, waarom, waarom. Ik word gek van het feit dat ik gek word van hem. Hij maakt mij gek"

ik voelde tranen omhoog komen. Blijf sterk Malia, je mag en kan niet om hem huilen. Hij is een klootzak, waarom huilen om een klootzak?

Dat vraag ik me ook af.

"Het komt goed" zei jasmine terwijl ze een arm om me heen sloeg. Ik lachte van binnen. Die woorden "het komt goed" ik weet dat ze het goed bedoelt, maar ik zeg dat al een maand tegen mezelf. En het komt niet goed.

Heb je dat ook altijd? Dat als je iets moet onthouden en niet wilt vergeten, het juist vergeet.

Wil je iets vergeten, onthoudt je het juist.

Fijn. Heel fijn.