Şeytanıma,
Gardlar alınmış şeytan ile meleğin savaşını izliyordum. Kötü olduğunu bile bile oraya gitmeden önce şeytanıma sarılmıştım sıkı sıkı. Belki iğrenmişti, çünkü hem insani duygulardan hemde insanlardan nefret ediyordu. Bende bir insan değildim belki. Kovulmuş bir melektim şeytanıma aşık olduğum için.
Bir melek ile şeytan savaşırsa, meleğin ölme ihtimali yoktu. Ölümsüzdü, her ne olursa olsun ölemezdi. Ama şeytan, melekten büyük bir darbe yerse ölebilirdi. Bunun endişesi içimde git gide büyürken, şeytan seçtiği insan formundan çıkıp yavaşça kendi formuna dönüşmeye başlamıştı. Hiç bir yerine dikkat etmedim, belki vücudu ürkünç ya da korkutucu gözüküyordu ama umurumda olmadı. Mavi gözlerine ve onun altındaki çatlakara takıldı gözüm sadece. Bu gözlere baktığım için kovulmuştum cennetten.
Havada dönüşümünü tamamlarken, siyah kanatları sonuna kadar açılıp kendisini gösterdi. Cennette bile bu kadar güzel bir şey görmediğime yemin edebilirdim. Daha sonra yavaş yavaş yere süzüldü, onunla beraber kanatlarıda kendini bırakmıştı yere. Kanatlarını arkasından bir pelerin gibi sürükleyerek tam meleğin önüne gelmiş, meydan okuyucu bakışlarıyla başlatmıştı savaşı.
Neyin uğruna savaştıklarını bilmiyordum, neden burada olduğumu bilmiyordum. Bildiğim her şeyi unutmuş gibiydim. Sadece haraketsizce durup, önümdeki kavgayı izliyordum. Bir süre kanatlar birbirine çarptı, beyaz ve siyah ışın küreleri birbirlerine fırlatıldı... Her taraf siyah ve beyaz tüğlerle kaplanmaya başlamıştı, cehennemin alevleri, cennetin gökyüzü ile beraber karışıp hiç bilinmedik bir yeri oluşturuyordu artık.
Yere düşen siyah tüğler dokunduğumda tenimi yakıyor, beyazlar ise tam tersi, tenime büyük bir huzur veriyordu. Bir süre sonra tüğler gökyüzünden düşmeyi bırakmış, bir beden düşmüştü ansızın yere. Gözlerimi hızla yerden kaldırdığımda, ilk meleğin parlak gülüşünü, daha sonra şeytanımın yerde yatan insan formundaki bedenini görmüştüm.
Sonrası siyah.
Zihnimdeki şeytanım beni artık bıraktı. Meleklerime teslim olmayı seçip, gitti. Ufak bir rüya olarak gösterdi beni bıraktığını. Gördüğüm hissettiğim her şeyi teker teker atlamadan yazmaya çalıştım, belki uyanmasam onu kurtarabilir miydim şeytanım?
Beni bırakmamasını sağlayabilir miydim?
Onu kaybettim ama seni kaybetmeyeceğim değil mi?
Kaybetmeyeceğim.
Asla gitmene izin vermeyeceğim şeytanım.
-pjm.
