Şeytanıma,
Bugün çok boş hissediyorum, havası alınmış balondan daha kötü haldeyim galiba. Kendimi kötü hissettiğimde hep bir şeyler yazarım ben. Ama yazamıyorum, sanki bütün düşüncelerim benden alınmış bir torbaya konulmuş ve benden uzağa postalanmış gibi geliyor. O çocuğu öpmen yüzünden belki terkettiler beni, belki de çok yoruldukları için.
Sana acımı uzun uzun anlatabilirdim ama, cidden bomboş hissediyorum.
Yazamıyorum, yazmak istiyorum. Bütün benliğimle. Şeytanlarımla belki büyük ama küçük şeytanlarıma yenilmiş olan meleklerimle, içimdeki karakterlerle, kendimle yazmak istiyorum. Ama yoklar. Sanki hepsi gitmiş, kendi mezarlarının başında benim onları gömmemi bekliyorlar. Gerçekle, hayal arasındaki mezara kendilerini gömüp beni tamamen yalnız bırakacaklar sonunda. Olduğum boşluk bile yok olacak. Karanlıkta da kalmayacağım. Yok olacağım tamamen. Bütün ruhum, benliğimle. Sadece bir beden kalacak geriye, nefes alan, mimik gösterip yaşayamayan, hiç bir amaç aramayan.
Yardım edebilir misin bana şeytanım?
Beni bulup bana getirebilir misin?
-pjm.
