Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özet:
Arafın ıssız koynunda ölüm şerbetini içtiğim gün, düştüm bir bilinmezliğin ipsiz kuyusuna.Daldım ölüm uykusu gibi bir nehire. Aldı beni nehir, sürükledi ait olduğum yere.Şimşeklerin sesi suyun içinde annemin ninnisi gibi geldi kulağıma.Ardıma bakmadım, bakamadım... Akıntıya verdim kendimi. Akıntı bir anne şefkatiyle kucakladı beni. Saçlarımı okşayıp sessizce fısıldadı kulağıma: "Zamanın geldi, güzel kızım."Neyin zamanı geldi, bilmiyordum. Gözlerimi ürkekçe suyun içinde açtım ve baktım önümdeki masmavi geçide. Ve yine o sesi duydum: "Korkma, sadece kendini bulmaya gidiyorsun."Gülümsedim.Sadece gidiyordum.Ardımdan yaşanmışlıkları bırakıp gidiyordum.Ardımdan geçmişimi yahut geleceğimi bırakarak gidiyordum.Ardımdan ruhumu bırakarak gidiyordum.Ardımdan soluk soluğa benliğimden kaçtığım bir orman bırakarak gidiyordum.Ardımdan yağmurlu bir günde ufak bir dokunuşumla gövdesi ikiye ayrılan bir ağaç bırakıp gidiyordum.Ardımdan o ağacın gövdesinde yağmur kokusuyla harmanlaşmış toprağa düşen, o cansız yahut yaşayan güzellikleri kıskandıran bir cesedi bırakarak gidiyordum hiç bilmediğim bir ütopyaya.Benim adım AYPERİ."Burası, diğer boyut. Burası mitolojik dünya, efsanelerde ki varlıkların gerçek olduğu yer. Burası... Theodore, küçük kız ve sen şu an da Theodore'nin en tehlikeli adamın kollarındasın."
