Bu benim hayatım

ona bisey olsaydi ölürdüm heralde

Bitmişti. Her şey geçecek zannettim. Anneannem bana iyi davranacak.  Diğer çocuklardan bi farkım kalmayacak zannettim. Annem mutlu olacak. Artık kendini yormayacak zannettim. Mutluydum. Bi kiz çocuğuna hediye oyuncak bebek alırsın ve ya elbise alırsın da onu görünce yüzüne koskocaman bir gülümseme yerleşir ya işte o kadar mutluydum. 3 ay sürmedi bu mutlulugum. 3 ay boyunca annem ve ben babamın yanına taşındık. Annem babamı çok seviyodu ona çok guveniyodu. Ve evndiler. Ama nikahta sadece ben vardım. Annem beni çok güzel hazırlamıştı. Hatta bana çok elbise giydirdi. Saclarima da sim dökmüştü. Çok güzel olmuştum tabi annem kadar olmasa da. O gün nikahı kiydirip eve geldik. Babam bana oda yaptırmışti sadece benim olan bi oda benim Odam. İlk defa bi odam olmuştu. O odayı görünce babama kocaman sarıldım. O an ağzımdan çıkan "teşekür ederim baba" cümlesiyle ağlamaya başladım. Ben ilk defa baba dedim. İlk defa babamın kokusunu içime çektim. Diğer çocuklar babasının kıymetini bilmediği zamanlar ben baba hastetiyle yaşıyodum. Hep onu yanımda oluşunu hayal ediyodum. Sonunda oldu. Ben asla o çocuklardan olmayacağım asla babamın sözünü iki etmeyeceğim. Çok güzel evlat olup babamın gözüne gireceğim. İşte o zaman babama 2. Kez aşık olmuştum ilk 3 ay çok güzel geçmişti annem işi bıraktı. Tabi babamın zoruyla. Artık annemle daha fazla vakit geciriyodum. Okulda öğretmenime hep babamı anlatiyodum artık. Çok mutluydum. Babam eve sarhoş gelene kadar. Annem babamı görünce beni direk odama yolladı. Odama girip kapıyı kapattım. Ondan sonra annem bişeyler dedi. Eylül dediğini duydum sadece. Sonra babam birden annemi dövmeye başladı. Annem çığlık atıyodu. Sonra çığlıklar kesildi kapıyı aralayip baktım. Babam annem çığlık atmasın diye elini ağzına tutmuş. Sonra annemin kafasını duvara vurmaya başladı. Annem bana bakiyodu. Yüzünden hiç bişey anlamadım. Ne acı çekiyordu ne Üzgündu ne de korkmuş. Öyle diygusuzca bana bakiyodu. O an kendimi o kadar çaresiz hissettim ki. Anneme sarilasim geldi. Babamı orda öldürmek istedim. Ama hiç bişey yapamadım o anda dondum. Hareket falan edemedim. Nefes almam yavasladi fark ettim. Bişey yapamadım. Duvar annemin kaniyla bulandı. Sonra gözleri kapandı. Ve o anda yere düştü. Yere düştüğü anda kalbim o kadar hızlı atmaya başladı ki dizlerim çözüldü. Oraya yığıldım. Gözlerim açıktı her şeyi görebiliyorum. Hissediyodum. Ama hiç bişey yapamiyodum. Babam yanıma geldi. Kemerini çıkardı ve bana vurmaya başladı. Acıyı hissediyodum. Gözlerimden bir damla yaş aktı sonra her yer kapkaranlik oldu. Uyandigimda bi odadaydim. Bi kadın vardı. Bana iğne yapiyodu koluma baktım mosmor olmuştu bacaklarimi hissetmiyodum. O an zor konuşmaya çalıştım. Konuşmuyodum. Bi daha denedim konusamadim. "Annem nerde?" Diye soracaktım o kadına. Elini başıma koydu. "Annen burda merak etme uyuyo" dedi sadece o anda belirsizce gülümsedim ona bişey olsaydı ölürdüm heralde.
Votelemeyi unutmayın.