Bu benim hayatım

vakit geldi

Hastanede tam 1 hafta kaldık. Hiç bişey hatırlamıyorum. 1 hafta sonra eve geldik. Annemin kafasına dikiş atmışlar. Elleri kolları mosmordu. Benim de aynı şekilde. Annemin yüzünde çaresizlik okunuyodu. Beni ne zaman görse yüzüme bakmamak için sariliyodu. Çünkü beni gördüğü an gözleri doluyodu onun aglamasini gormemem için hep sarilirdi ama ben hissederdim hep. İkimizde çaresizdik. Babamı sorarsanız onu hapse attılar. Müebbet yemiş. Normalde duyardim televizyonda kadına şiddet yapanlara en fazla bi kaç yıl hapse tikiyolardi hatta hapisten çıkınca çoğu dövdüğü eşini öldürüyodu. Çok şaşırdım babama müebbet hapis cezası verdikleri için ama haketti. Aslında kadına şiddet, taciz ve tecavüz edenlerin idam gerektiğini düşünüyorum. Yaşamaya hakları yok onların. Anneannemgilin evine döndüğümüzden beri bana orospu muamelesi yapıyorlar. Anneannem, dayım, teyzem herkes orospuymuşum gibi davraniyor. 5 yaşındaki bi çocuk napabilir ki orospu olmak için. Eve geçmiş olsuna gelen misafirler ben orda yokmuşum gibi davranıyor. Annemin yanına geldiklerinde bana göz ucuyla bakıp geri dönüyolar. Ben naptım ki size? Niye boyle insanlar? Niye boyle acımasız bu hayat? Niye? Annem de anladı. Artık gelen misafirler bana boyle davraninca " bakın bu da benim kızım Eylül" diye konuşmaya çalışıyo. Ama onlar annem hiç boyle bi cümle kurmamış gibi devam ediyo. Olsun. Ben kendimi biliyorum. Ben kendimi seviyorum. Annem seviyo. Başka kimsenin sevmesine gerek yok. Babam sevmese de olur beni. Yeter ki annem yanımda olsun. Annesi babası yanında olmayan insanlar da var. Benim annem yanımda. Çok şanslıyım o yüzden. Bazen düşünüyorum annem olmasaydı napardim ben? Üzülünce yanımda olan. Beni düşünen. Beni seven. Bana değer veren tek insan o. Ben nasıl  yaşarım o olmadan? Yaşayamam belki. O kadar güçlü bir kız değilim ki ben.
"Anne. Annem. Sen gidersen nasıl yaşarım ben? Nasıl gülerim hiç bişey olmamış gibi? Nasıl tutunurum tekrar hayata? Anne ben hiç bişey yapmadım biliyo musun? Seni üzecek hiçbişey yapmadım? Niye insanlar bana nefretle bakiyo anne? İnsanlar neden bizi anlamiyo? Biz kötü değiliz ki. Biz orospu değiliz ki anne. Her insan yanlış yapar. Yanlış yapmayan insan var mı? Yok anne yanlış yapmayan insan yok. Bizim yanlış yapmamız insanları neden alakadar ediyo? Sanane yanlış yapıyorum. Bu sana orospu deme ayrıcalığı göstermiyo. Kimseye göstermiyo. Neden anlamiyosunuz?"
Annem Bir ay evde yattı. Sonra is aramaya başladı. Her gün kendi eline yüzüne benim elime bacaklarima krem sürüyordu. Canım annem babamin vurduğu, morarttığı yerleri  benim canim acımasın diye yavaş yavaş krem surerdi. İşi bitince koskocaman sarılıp öpücük yağmuruna tutardım onu.
Mutluyum. Her şeye rağmen, herkese rağmen  mutluyum. Kimse üzemedi beni. Babam bile. Yine hayata tutundum minicik ellerimle. Yine hayata sarıldım küs olsak bile. Yine hayata güldüm o beni terketse bile. İşte benim sabrım, insanları takmayişım boyle başladı. Artık hiç birşeyi umursamiyodum. Böylesi daha iyiydi.
Boyle boyle 15yaşıma geldim. Ne çok çocuk ne de çok olgun olan yaşıma. Kendi yaşımdaki insanlara göre daha olgundum. Hayat bana olgun olmayı öğretti çünkü. Ben 9 yaşıma gelene kadar annem çalıştı para biriktirdi. 9 yaşımda biraz kredi çekip ev aldık. Yepyeni bir hayata adım attık. İnsan bazen be yaşarsa yaşasın tek bir çizgiyle her şeyi silip yeni bi hayata adım atması gerekir. Çünkü yapacak başka bir şeyi yoktur. Aglasa Kendini üzse olan yine Kendine olur. Kimsenin umrunda olmaz onun üzülmesi. Yine Kendine yapar.
Artık kendi evimiz olmuştu. Bizim evimiz. Benim kendime ait 2. odam odayı hep mavi yaptım her şeyim maviydi. Şimdi diyeceksiniz mavi erkek rengi. Rengin kızı erkeği olmaz. Benim maviye olan aşkım annemden bulaştı. Ben onun en çok maviye olan aşkını sevmiştim. 15 yaşıma kadar her şey çok güzeldi. Tek sıkıntı anneannemgille konusmuyodum hala ve onlar bana orospu muamelesi yapmaya devam ettiler. Bugüne kadar kafamda hep soru işaretleri vardı. Bana niye orospu dedikleri mesela. Babamın neden müebbet yemesi? Hastaneden geldikten sonra bana niye olduğundan fazla kötü davranmaları? Bunları hep anneme sordum. Hep üstü kapalı cevaplar aldım. Ama artık her şeyi öğrenme vakti gelmişti.
Her şeyi...
Hikâyemi begenmenize çok sevindim. Benim hikayemi okuyan herkese çok teşekkür ederim. Benim hayalim bi yazar olmak. Ve ben bu hayalim için ilk adımımı attım. Bu adımda yanimda olanlar tanıdık tanımadık farketmez iyi ki varsınız. Begenmediginiz bi yer varsa ya yorumdan yada özelden bana yazabilirsiniz. İyi okumalar.
Votelemeyi unutmayın.